دیوان کامل استاد شهریار

باخیش لار (0)

شعر درس محبت از استاد شهریار | دیوان اشعار شهریار

تاريخ : دوشنبه 1 شهریور 1395 | یازار : علی فتحی (آلتین)

+0 به یه ن

شعر درس محبت از استاد شهریار | دیوان اشعار شهریار

روشنانی که به تاریکی شب گردانند

شمع در پرده و پروانه سر گردانند

خود بده درس محبت که ادیبان خرد

همه در مکتب توحید تو شاگردانند

تو به دل هستی و این قوم به گل می جویند

تو به جانستی و این جمع جهانگردانند

عاشقانراست قضا هر چه جهانراست بلا

نازم این قوم بلاکش که بلاگردانند

اهل دردی که زبان دل من داند نیست

دردمندم من و یاران همه بی دردانند

بهر نان بر در ارباب نعیم دنیا

مرو ای مرد که این طایفه نامردانند

آتشی هست که سرگرمی اهل دل ازوست

وینهمه بی خبرانند که خون سردانند

چون مس تافته اکسیر فنا یافته اند

عاشقان زر وجودند که رو زردانند

شهریارا مفشان گوهر طبع علوی

کاین بهائم نه بهای در و گوهردانند

اشعار استاد شهریار

آردینی اوخو
گؤنده ر بؤلوم لر: دیوان کامل استاد شهریار

باخیش لار (0)

دیوان شهریار

تاريخ : دوشنبه 1 شهریور 1395 | یازار : علی فتحی (آلتین)

+0 به یه ن

عنوان: دیوان شهریار

نویسنده: شهریار

مترجم:

تعداد صفحات: صوتی کامل

زبان: فارسی

نوع فایل: صوتی دانلود مستقیم

توضیحات:

سید محمدحسین بهجت تبریزی (۱۲۸۵-۱۳۶۷) متخلص به شهریار (پیش از آن بهجت) شاعر ایرانی اهل آذربایجان بود که به زبان‌های ترکی آذربایجانی و فارسی شعر سروده‌است. وی در تبریز به‌دنیا آمد و بنا به وصیتش در مقبرةالشعرای همین شهر به خاک سپرده شد. در ایران روز درگذشت این شاعر معاصر را «روز شعر و ادب فارسی» نام‌گذاری کرده‌اند.
مهم‌ترین اثر شهریار منظومه حیدربابایه سلام (سلام به حیدربابا) است که از شاهکارهای ادبیات ترکی آذربایجانی به‌شمار می‌رود و شاعر در آن از اصالت و زیبایی‌های روستا یاد کرده‌است. این مجموعه در میان اشعار مدرن قرار گرفته و به بیش از 80 زبان زنده دنیا ترجمه شده است.

شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی -مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی- نیز تبحر داشته‌است. از جمله غزل‌های معروف او می‌توان به علی ای همای رحمت و «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد. شهریار نسبت به علی بن ابی‌طالب ارادتی ویژه داشت و همچنین شیفتگی بسیاری نسبت به حافظ داشته‌است.
مجموعه تلویزیونی شهریار که به کارگردانی کمال تبریزی در سال ۱۳۸۴ ساخته شده و در آن جلوه‌هایی از زندگی این شاعر به تصویر کشیده شده‌است، در سال ۱۳۸۶ از طریق شبکه دوم سیما به نمایش درآمد و از جانب مردم مورد استقبال فراوان قرار گرفت.
دانلود با لینک مستقیم:

حجم:

دیوان شهریار

1 وای چه خسته می کند تنگی این قفس مرا

2 جوانی حسرتا با من وداع جاودانی کرد

3 ستایش مر خدا را شاید و شکر و سپاس او را

4 گشودی چشم در چشم من و رفتی به خواب اصغر

5 روی در کعبه این کاخ کبود آمده ایم

6 دلم جواب بلی می دهد صلای تو را

7 نامه زد بوم از خراسانم که گلشن نیز رفت

8 ای خدا هر خبری می شنویم

9 فـَرخا چونی و چون می چرخدت ایام عمر

10 نگاهی کرده در آفاق و ماهی کرده ام پیدا

11 دوستانم ناخلف انگاشتند

12 دلها که آرزوی امام رضا کنند

13 هرکه نه در سایه ایمان شود

14 ای کعبه دری باز به روی دل ما کن

15 کوره ی عشق بیفروز که کانون باشی

16 چه جای سر اگر سرور نباشد

17 خبر وای به سر وقت من آمد شب دوش

18 آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

19 تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم

20 آن را که خواندی ای دل غافل حبیب من

21 قمار عاشقان بُردی ندارد از نَـداران پرس

22 تا باد صبا کوی تو اش دسترس افتاد

23 ای فلک خون دل از خوان تو نان، ما را بس

24 شب است و چشم من و شمع اشک بارانند

25 چند بارد غم دنیا به تن تنهایی

26 الا ای نوگل رعنا که رَشک شاخ شمشادی

27 تا که از طارم میخانه نشان خواهد بود

28 باز پیرانه سرم عشق تو در یاد آمد

29 آوخ آن وحشی غزال دل شکار از من رمید

30 شب است و چشم به راه ستاره ی سحرم

31 یارب آن یوسف گمگشده به من باز رسان

32 ابدیت که به هر جلوه تجلا می کرد

33 ستون عرش خدا قائم از قیام محمد

34 نیما! غم دل گو که غریبانه بگرییم

35 هنوز هست به گوشم صدای سبحانی

36 گذار آرد مه من گاه گه از اشتباه اینجا

37 ماندم به چمن شب شد و مهتاب برآمد

38 در دیاری که در او نیست کسی یار کسی

39 بهار آمد و فرخ فرح، فراز آورد

40 بنال ای نی که من غم دارم امشب

41 مرا هر گه بهار آید به خاطر یاد یار آرد

42 به دوش ِ دل ز غم عشق بارها دارم

43 نفسی داشتم و ناله و شیون کردم

44 ماه من! چهره برافروز که آمد شب عید

45 ریختم با نوجوانی باز طرح زندگانی

46 سر بر آرید حریفان که سبویی بزنیم

47 مرا ندیده برفتی، ندیده ام بگرفتی

48 صحنه آفاق چون تو ماه ندارد

49 تا نپنداری که من سر پیچم از پیمان پیر

50 سری به سینه خود تا صفا توانی یافت

51 دامن مکش به ناز، که هجران کشیده ام

52 آسمان خود خبر از عالم درویشان است

53 تا جلوه کرد طلعت ساقی به جام ما

54 سر خوش آنان که سر خیره به خمخانه زدند

55 منم که شعر و تغزل پناهگاه من است

56 رقیبت گر هنر هم دزدد از من، من نخواهد شد

57 بود آیا که در صلح وصفا بگشایند

58 همدمان یارب کجا رفتند و یاران را چه شد

59 آنان که سرمه از رد ِ پای شما کنند

60 علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را

61 گر گوش مال عشق نبودی به ساز من

62 آمد بهار و لاله شد از ژاله پر ز می

63 کوی میخانه ما آب و هوایی دارد

64 رو به هر قبله که کردم، صنما سوی تو بود

65 خیز تا خیمه ی عزلت به خرابات بریم

66 هر رایت از تو دیدم بود از بلندی آیت

67 از غم جدا مشو که غنا می دهد به دل

68 چشم و ابروی تو تا تیر و کمانی دارد

69 اسم اعظم باز گردد با سلیمان غم مخور

70 نه غمی می رود و نی هوسی می آید

71 نه از این ورطه نجاتی که کناری گیرند

72 تا بود خون جگر خوان جهان این همه نیست

73 باغ ها خلوت و خالی است کجایی بلبل

74 به تودیع تو جان می خواهد از تن شد جدا حافظ

75 رسیدم در تو و دستت ز دامن برنمی دارم

76 ای صبا با تو چه گفتند که خاموش شدی

77 محرم آمد و نو کرد درد و داغ حسین

78 سالها دخمه ی خود ظلمت زندان کردم

79 ماهم که هاله ای به رخ از دود آهش است

80 کس نیست در این گوشه فراموش تر از من

81 پرتو ذات ازل را دو جهان ذراتند

82 کاش پیوسته گل و سبزه وصحرا باشد

83 در بهاران سری از خاک برون آوردن

84 الا ای هدهد تخت سلیمان

85 مستمندم بسته ی زنجیر و زندان، یا علی

86 گران سِـیرش مبین قاصد که بی پایان بود راهش

87 ره گشودم در دل از بیگانگی با آشنایی

88 عجب پایی گریزان دارد این عمر

89 ای تو دیوانه که هر بیتش یکی دنیا غزل

90 ندانم این جهان یا آن جهان به

91 عمر بگذشت به کوچیدن ایامی چند

92 بگشا بر رخ می خواره دَری بهتر از این

93 ای گل به شکر آنکه در این بوستان گلی

94 شب به هم درشکند زلف چلیـپایی را

95 اگر خورشید شد خاموش ماه و اختری هم هست

96 شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین

97 عجین تن نِـیی کز ماء و تینی

98 زندگی خسته کند گر همه یکسان گذرد

99 در قفسم حوصله سر می رود

100 جهان من همه آیینه و عشق است آیینم

101 هر دمم دیده به دیدار عزیزی بگشاید

102 سِـر سودای تو در هیچ سری نیست که نیست

103 هدهد بیا به شهر صبا می فرستمت

104 با تو گر عشق ندادند گناه من نیست

105 از من چه طالعی است که با این شتاب عمر

106 تسلیم شو که حکم قضا می توان شنید

107 عاشقی درد است و درمان نیز هم

108 آنجا که به شمشیر جفای تو بمیرم

109 چه گزارشی است یارب به تغنی نوایی

110 نه عقلی و نه ادراکی و من خود خاک و خاشاکی

111 آفتاب تو ام از روزن دل می تابد

112 پاشو ای مست که دنیا همه دیوانه ی توست

113 از این شیطان که من دیدم ، کسی جان در نخواهد برد

114 پیمانه الستم پیموده شور ومستی

115 داغ یارانم به جان تازد که یاران را چه شد

116 آفرینش کتاب حکمت اوست

117 حافظا باز از تو استدعای همت می کنم

118 بی تو ای دل نکند لاله به بار آمده باشد

119 تویی که جوهر جانی و جان هر دو جهانی

120 گفتی تو هم به مجلس اغیار می روی

121 ای هدهد از سریر سلیمان ما بگو

122 درس عشقی که شد از عهد دبستان از بر

123 گل و شمعم به مزار دل خونین آمد

124 دوشم چه خواب خوش که شب غم سر آمدی

125 از متن جمال تو کجا دیده شود سیر

126 زدی حلقه ام بر در آشنایی

127 تنیده دور و بر جان من طناب تنم

128 عشق باز آی که جانی به تنم باز آید

129 گلچین که آمد ای گل من در چمن نباشم

130 سلطان قضا صولتی از سلطنت اوست

131 برداشت پرده شمعم و پروانه پر گرفت

132 سبوکشان که به ظلمات عشق خضر رهند

133 چند بیداد کنی دادم کن

134 ای آفتاب هاله ای از روی ماه تو

135 شب چراغ خلوت شب زنده دارانم چو شمع

136 هاتفم زیر لبی گاه صدا می گوید

137 بجهیم از خود و در جبهه بجوییم خدا را

138 ای بر سریر ملک ازل تا ابد خدا

139 سعدیا! از باب عشقت در گلستان آمدیم

140 عمر دنیا به سر آمد که صبا می میرد

141 مهرش افزود که از ماه رخش کاسته بود

142 ز من بر گشته روی کار جانا

143 از متن جمال تو کجا دیده شود سیر

144 به صحراهای وحشی می چمد آهو وشی تنها

145 زندگانیم و زمین زندان ماست

146 سزای همت خود سر نمی نهم به سجود

147 ولی که داده خدایش به وصل خویش وسایل

148 ارمغان آمد و پیغام وحیدم در داد

149 گر دل شکستگان بنوازند نای عمر

150 بار بگذارد ولی هرگز نکاهد بار ِ مادر

151 کوره هم خاموش و ما سرکوب و سندانی هنوز

152 چه دریایی است میلاد عظیم نیمه ی شعبان

153 رمضان سایه ی مهر از سر ما می گیرد

154
تا جلوه می کنی به چمن، سروی و گلی

155 چه بودی ارهمه کس درس ِ خود، روان بودی

156 من دگر سوی چمن هم سر پروازم نیست

157 جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را

158 سیل است و شبانگاه و جهان غرقه در آب است

159 به میلیون سالها پرواز نوری آسمان پرّان

160 نشان هاست مرد خدا را ولیـِکن

161 سحابه بود و سخن از اصول دین و فروع

162 ز دانش بود آدمی ناگزیر

163 دم به دم زنده از آنیم که دم زنده از اوست

164 خدای خویشتن بشناس و بس کن

آردینی اوخو
گؤنده ر     بؤلوم لر: دیوان کامل استاد شهریار

باخیش لار (0)

دانلود کامل دیوان اشعار شهریار

تاريخ : دوشنبه 1 شهریور 1395 | یازار : علی فتحی (آلتین)

+0 به یه ن

دانلود کامل دیوان اشعار شهریار

نویسنده : سید محمدحسین بهجت تبریزی (شهریار)

زبان کتاب : فارسی و ترکی

صفحات : 270

تاریخ اضافه شدن به سایت : 1 ماه پیش

بازدید : 1,555
دانلود دیوان شهریار با فرمت پی دی اف با حجم 2.21 مگابایت
دانلود برنامه اندروید دیوان شهریار با حجم 513 کیلوبایت
دانلود نسخه جاوا (JAR) دیوان شهریار با حجم 447 کیلوبایت

آردینی اوخو
گؤنده ر     بؤلوم لر: دیوان کامل استاد شهریار

یارپاق لار: [1]

آرشیو

مهر 1394
شهريور 1395
فروردين 1395
بهمن 1394
دى 1394
آبان 1394
شهريور 1394
ارديبهشت 1394
اسفند 1393
دى 1393
آذر 1393
آبان 1393

سون یازی لار

Azərbaycan rəqəmlər xoş gəlmisiniz

یاعلی توکیستی؟

شعر درس محبت از استاد شهریار | دیوان اشعار شهریار

شعر درس محبت از استاد شهریار | دیوان اشعار شهریار

دیوان شهریار

دانلود کامل دیوان اشعار شهریار

کانال چهارده معصوم (ع)

آنا یوردوم منه شان و شرفدیر

اوستاد نامه

قاراداغ اولکه سینین گور نئجه دیوانه سی ام

با عرض سلام و خسته نباشید خدمت دوستان عزیز

سنسن

یارادان سنی

آغ قوش

حیدربابا یازیلیمی آندروید اوچون

یولداش لار

اوجاقلو ماحمود (تایماز)

ناگفته های تاریخ باستان تورک های جهان و آذربایجان

تئهران تورك دیر

شعر دفتریم

یاشاسین مراغا

سایغاج

ایندی بلاق دا : نفر
بوگونون گؤروشو : نفر
دونه نین گؤروشو : نفر
بوتون گؤروش لر : نفر
بو آیین گؤروشو : نفر
باخیش لار :
یازی لار :
یئنیله مه چاغی :

مترجم سایت

عصر طلائي ظهور

ائلشن

شعر درس محبت از استاد شهریار | دیوان اشعار شهریار

اشعار استاد شهریار

دیوان شهریار

دانلود کامل دیوان اشعار شهریار

نویسنده : سید محمدحسین بهجت تبریزی (شهریار)

زبان کتاب : فارسی و ترکی

صفحات : 270

تاریخ اضافه شدن به سایت : 1 ماه پیش

بازدید : 1,555

1	وای چه خسته می کند تنگی این قفس مرا
2	جوانی حسرتا با من وداع جاودانی کرد
3	ستایش مر خدا را شاید و شکر و سپاس او را
4	گشودی چشم در چشم من و رفتی به خواب اصغر
5	روی در کعبه این کاخ کبود آمده ایم
6	دلم جواب بلی می دهد صلای تو را
7	نامه زد بوم از خراسانم که گلشن نیز رفت
8	ای خدا هر خبری می شنویم
9	فـَرخا چونی و چون می چرخدت ایام عمر
10	نگاهی کرده در آفاق و ماهی کرده ام پیدا
11	دوستانم ناخلف انگاشتند
12	دلها که آرزوی امام رضا کنند
13	هرکه نه در سایه ایمان شود
14	ای کعبه دری باز به روی دل ما کن
15	کوره ی عشق بیفروز که کانون باشی
16	چه جای سر اگر سرور نباشد
17	خبر وای به سر وقت من آمد شب دوش
18	آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
19	تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم
20	آن را که خواندی ای دل غافل حبیب من
21	قمار عاشقان بُردی ندارد از نَـداران پرس
22	تا باد صبا کوی تو اش دسترس افتاد
23	ای فلک خون دل از خوان تو نان، ما را بس
24	شب است و چشم من و شمع اشک بارانند
25	چند بارد غم دنیا به تن تنهایی
26	الا ای نوگل رعنا که رَشک شاخ شمشادی
27	تا که از طارم میخانه نشان خواهد بود
28	باز پیرانه سرم عشق تو در یاد آمد
29	آوخ آن وحشی غزال دل شکار از من رمید
30	شب است و چشم به راه ستاره ی سحرم
31	یارب آن یوسف گمگشده به من باز رسان
32	ابدیت که به هر جلوه تجلا می کرد
33	ستون عرش خدا قائم از قیام محمد
34	نیما! غم دل گو که غریبانه بگرییم
35	هنوز هست به گوشم صدای سبحانی
36	گذار آرد مه من گاه گه از اشتباه اینجا
37	ماندم به چمن شب شد و مهتاب برآمد
38	در دیاری که در او نیست کسی یار کسی
39	بهار آمد و فرخ فرح، فراز آورد
40	بنال ای نی که من غم دارم امشب
41	مرا هر گه بهار آید به خاطر یاد یار آرد
42	به دوش ِ دل ز غم عشق بارها دارم
43	نفسی داشتم و ناله و شیون کردم
44	ماه من! چهره برافروز که آمد شب عید
45	ریختم با نوجوانی باز طرح زندگانی
46	سر بر آرید حریفان که سبویی بزنیم
47	مرا ندیده برفتی، ندیده ام بگرفتی
48	صحنه آفاق چون تو ماه ندارد
49	تا نپنداری که من سر پیچم از پیمان پیر
50	سری به سینه خود تا صفا توانی یافت
51	دامن مکش به ناز، که هجران کشیده ام
52	آسمان خود خبر از عالم درویشان است
53	تا جلوه کرد طلعت ساقی به جام ما
54	سر خوش آنان که سر خیره به خمخانه زدند
55	منم که شعر و تغزل پناهگاه من است
56	رقیبت گر هنر هم دزدد از من، من نخواهد شد
57	بود آیا که در صلح وصفا بگشایند
58	همدمان یارب کجا رفتند و یاران را چه شد
59	آنان که سرمه از رد ِ پای شما کنند
60	علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
61	گر گوش مال عشق نبودی به ساز من
62	آمد بهار و لاله شد از ژاله پر ز می
63	کوی میخانه ما آب و هوایی دارد
64	رو به هر قبله که کردم، صنما سوی تو بود
65	خیز تا خیمه ی عزلت به خرابات بریم
66	هر رایت از تو دیدم بود از بلندی آیت
67	از غم جدا مشو که غنا می دهد به دل
68	چشم و ابروی تو تا تیر و کمانی دارد
69	اسم اعظم باز گردد با سلیمان غم مخور
70	نه غمی می رود و نی هوسی می آید
71	نه از این ورطه نجاتی که کناری گیرند
72	تا بود خون جگر خوان جهان این همه نیست
73	باغ ها خلوت و خالی است کجایی بلبل
74	به تودیع تو جان می خواهد از تن شد جدا حافظ
75	رسیدم در تو و دستت ز دامن برنمی دارم
76	ای صبا با تو چه گفتند که خاموش شدی
77	محرم آمد و نو کرد درد و داغ حسین
78	سالها دخمه ی خود ظلمت زندان کردم
79	ماهم که هاله ای به رخ از دود آهش است
80	کس نیست در این گوشه فراموش تر از من
81	پرتو ذات ازل را دو جهان ذراتند
82	کاش پیوسته گل و سبزه وصحرا باشد
83	در بهاران سری از خاک برون آوردن
84	الا ای هدهد تخت سلیمان
85	مستمندم بسته ی زنجیر و زندان، یا علی
86	گران سِـیرش مبین قاصد که بی پایان بود راهش
87	ره گشودم در دل از بیگانگی با آشنایی
88	عجب پایی گریزان دارد این عمر
89	ای تو دیوانه که هر بیتش یکی دنیا غزل
90	ندانم این جهان یا آن جهان به
91	عمر بگذشت به کوچیدن ایامی چند
92	بگشا بر رخ می خواره دَری بهتر از این
93	ای گل به شکر آنکه در این بوستان گلی
94	شب به هم درشکند زلف چلیـپایی را
95	اگر خورشید شد خاموش ماه و اختری هم هست
96	شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین
97	عجین تن نِـیی کز ماء و تینی
98	زندگی خسته کند گر همه یکسان گذرد
99	در قفسم حوصله سر می رود
100	جهان من همه آیینه و عشق است آیینم
101	هر دمم دیده به دیدار عزیزی بگشاید
102	سِـر سودای تو در هیچ سری نیست که نیست
103	هدهد بیا به شهر صبا می فرستمت
104	با تو گر عشق ندادند گناه من نیست
105	از من چه طالعی است که با این شتاب عمر
106	تسلیم شو که حکم قضا می توان شنید
107	عاشقی درد است و درمان نیز هم
108	آنجا که به شمشیر جفای تو بمیرم
109	چه گزارشی است یارب به تغنی نوایی
110	نه عقلی و نه ادراکی و من خود خاک و خاشاکی
111	آفتاب تو ام از روزن دل می تابد
112	پاشو ای مست که دنیا همه دیوانه ی توست
113	از این شیطان که من دیدم ، کسی جان در نخواهد برد
114	پیمانه الستم پیموده شور ومستی
115	داغ یارانم به جان تازد که یاران را چه شد
116	آفرینش کتاب حکمت اوست
117	حافظا باز از تو استدعای همت می کنم
118	بی تو ای دل نکند لاله به بار آمده باشد
119	تویی که جوهر جانی و جان هر دو جهانی
120	گفتی تو هم به مجلس اغیار می روی
121	ای هدهد از سریر سلیمان ما بگو
122	درس عشقی که شد از عهد دبستان از بر
123	گل و شمعم به مزار دل خونین آمد
124	دوشم چه خواب خوش که شب غم سر آمدی
125	از متن جمال تو کجا دیده شود سیر
126	زدی حلقه ام بر در آشنایی
127	تنیده دور و بر جان من طناب تنم
128	عشق باز آی که جانی به تنم باز آید
129	گلچین که آمد ای گل من در چمن نباشم
130	سلطان قضا صولتی از سلطنت اوست
131	برداشت پرده شمعم و پروانه پر گرفت
132	سبوکشان که به ظلمات عشق خضر رهند
133	چند بیداد کنی دادم کن
134	ای آفتاب هاله ای از روی ماه تو
135	شب چراغ خلوت شب زنده دارانم چو شمع
136	هاتفم زیر لبی گاه صدا می گوید
137	بجهیم از خود و در جبهه بجوییم خدا را
138	ای بر سریر ملک ازل تا ابد خدا
139	سعدیا! از باب عشقت در گلستان آمدیم
140	عمر دنیا به سر آمد که صبا می میرد
141	مهرش افزود که از ماه رخش کاسته بود
142	ز من بر گشته روی کار جانا
143	از متن جمال تو کجا دیده شود سیر
144	به صحراهای وحشی می چمد آهو وشی تنها
145	زندگانیم و زمین زندان ماست
146	سزای همت خود سر نمی نهم به سجود
147	ولی که داده خدایش به وصل خویش وسایل
148	ارمغان آمد و پیغام وحیدم در داد
149	گر دل شکستگان بنوازند نای عمر
150	بار بگذارد ولی هرگز نکاهد بار ِ مادر
151	کوره هم خاموش و ما سرکوب و سندانی هنوز
152	چه دریایی است میلاد عظیم نیمه ی شعبان
153	رمضان سایه ی مهر از سر ما می گیرد
154	تا جلوه می کنی به چمن، سروی و گلی
155	چه بودی ارهمه کس درس ِ خود، روان بودی
156	من دگر سوی چمن هم سر پروازم نیست
157	جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را
158	سیل است و شبانگاه و جهان غرقه در آب است
159	به میلیون سالها پرواز نوری آسمان پرّان
160	نشان هاست مرد خدا را ولیـِکن
161	سحابه بود و سخن از اصول دین و فروع
162	ز دانش بود آدمی ناگزیر
163	دم به دم زنده از آنیم که دم زنده از اوست
164	خدای خویشتن بشناس و بس کن