+0 به یه ن
هر كیم كی قویارسا رهی عشقه قدم ، آغلار
بو یولدا سئوینج اولماز ، او چكدیكجه غم آغلار
گؤر كربوبلادا نه بلا چكدی حسینیم
كیم یادا سالارسا دورابیلمز ، او دم آغلار
قالمیشسا او گون زین العباد خسته یاتاقدا
یوخ چاره سی یوز وئردی كی ، درد و علم آغلار
تؤكدو گؤزونون یاشینی زینب گئجه گوندوز
بو حاله باخیب كؤرپه اوشاقلاردا هم آغلار
آغلاردی محمد ، علی ، زهرا ، حسن حتی
میثل علمی ایچره نه كی وار محترم ، آغلار
یوخ عوذرو قیامت گونو ظالم لرین ای دل
كیم وئرمیش اگر آل عبایه ستم آغلار
چشمین كیمی یاشلار آخیدیر خامه قویمی
چون ماه محرم یئتیب الده قلم آغلار
می گرید
هركه قدم در راه عشق می گذارد ، می گرید
در این راه شادی نیست ، در هین غم می گرید
ببین حسینم در كربلا چه بلاهایی كشید
هر كه به خاطر می آورد می گرید
آن روز زین العابدین در بستر بیماری بود
چاره ای نداشت ، درد و بلا سراغش آمده ، می گرید
زینب شب و روز از چشمانش اشك بارید
بر این احوال كودكان نیز می گریند
می گریست محمد ، علی ، زهرا ، حتی حسن
هر آدمی بر امان محترم ، می گرید
ای دل ظالمان در روز قیامت بهانه ای ندارند
آنكه بر آل عبا ستم كرد ، می گرید
ای قویمی خامه نیز همچون چشمت می گرید
چون ماه محرم رسیده و قلم در دست می گرید
گؤنده ر
بؤلوم لر: