+0 به یه ن
منیم آنام ساوادسیزدیر
آدینی دا یازابیلمز
منیم آنام آنجاق منه
سای اؤرگدیب
آی اؤیردیب
ایل اؤیردیب
لن واجبی دیل اؤیردیب
منیم آنام
بو دیل ایله تانیمیشام
هم سئوینجی
هم ده غمی
بو دیل ایله یاراتمیشام
هم شعریمی
هم نغمه می
یوخ من هئچم
من یالانام
كیتاب كیتاب سؤزلریمین مؤلیفی
منیم آنام
مادر من
مادر من بی سواد است
از نوشتن اسمش عاجز است
مادر من
شمارش را
ماه و سال را
مهم تر از آنها زبان را
یادم داد
مادر من
با این زبان شناخته ام
هم عشق را
هم درد را
با این زبان آفریده ام
هم شعرم را
هم نغمه ام را
نه ! من هیچم
من دروغم
مؤلف كتاب كتاب نوشته ام
مادر من
گؤنده ر
بؤلوم لر:
+0 به یه ن
كؤنلومون قاپیسینی باغلادیم
عشقیمین یاسینی ساخلادیم
هر گئجه هر گئجه آغلادیم
سندن سورا سندن سورا
گئتدین بیر داها گلمدین
طالعین اوزونه گولمه دین
نه لر اولدو بیلمه دین
سن دن سورا سندن سورا
حسرتین سینه لره ائیله ندی
كوله كلزده آدین سؤیله ندی
گل گؤر منی درد نئیله دی
سندن سورا سندن سورا
گئجه لر كؤنلومه دولدو
گونلریم آهی زار اولدو
بو دنیا منه دار اولدو
سندن سورا سندن سورا
حسرتین سینه مه ائیلندی
كوله كلرده آدین سؤیله ندی
گل گور دردین منه نئیله دی
سندن سورا سندن سورا
****
بعد از تو
دروازه دلم را بستم
عزای عشقم را گرفتم
هر شب ، هر شب گریستم
بعد از تو ، بعد از تو
رفتی دیگر برنگشتی
بر سرنوشت لبخند نزدی
چه ها شد ندانستی
بعد از تو ، بعد از تو
حسرت ات بر سینه ام جای گرفت
با بادها اسمت خوانده شد
بیا ببین درد با من چه كرد
بعد از تو ، بعد از تو
دلم از تاریكی شب پر گشت
روزهایم به آه و زاری گذشت
دنیا بر من تیره و تار گشت
بعد از تو ، بعد از تو
حسرت ات بر سینه ام جای گرفت
با بادها اسمت خوانده شد
بیا ببین درد با من چه كرد
بعد از تو ، بعد از تو
گؤنده ر
بؤلوم لر:
+0 به یه ن
بوداغیمدان یارپاق تك
طالع قوپارتدی سنی
منه گتیرن یوللار
هارا آپاردی سنی؟
سنی الیمدن آلیب
كیمه یار ائتدی دنیا
غنچه آرزولاریمی
تارومار ائتدی دنیا
نه دوستوم نه سیرداشیم
نه همدمیم اولمادی
بوتون آرزولاریم تك
سن ده منیم اولمادین
همانند برگی از شاخه ام
تو را كند ، طالعم
راهی كه تو را به من رسانده بود
كجایت برد؟
تو را از من گرفته
یار چه كرد دنیا
آرزوهای جوانم را
تار و مار كرد دنیا
نه دوست و نه محرم راز
نه همدمی دارم
همانند آرزوهایم
تو هم نشدی یارم
گؤنده ر
بؤلوم لر:
+0 به یه ن
سن جانیمسین ظولم ائتمه كلبیمه
بیر باكارسین یانارسین حالیمه
آه گؤزوندن دوشموشوم بن نییه
گه ل گئجیكمه بو حالی عمرومده
گه ل گون گلیر آغلیرسین كابریمده
آه گؤزوندن دوشموشوم بن نییه
نه اولدو جان ؟ نه اولدو اونجا یاشانانلار
نه اولدو جان ؟ شیمدی نه ره لرده سین كیمله رده سین
هانی سنین جانانین بندیم
نه اولدو جان ؟ آیریلمازدین بیر آن یانیمدان
نه اولدو جان ؟ بن سیز بیر یئرلره گیتمه زدین
شیمدی اسن یئللرده می سین
بن هر شئیمی سانا وئردیم
یوللارینا جانیمی سردیم
اؤیله بیر سئودی كی بو كالبیم
اونوتماز آرتیق بیر آن سنی
اؤیله بیر سئودی كی بو كالبیم
یاشاتماز آرتیق سئودان بنی
نه اولدو جان ؟ سن ائویمین پنبه گولویدون
نه اولدو جان ؟ شیمدی باشكا ائولرده میسین
دویدوم كی اونوتموشسون بنی
اؤیله می جان
چی شد جان من
تو جان منی به دلم ظلم نكن
یكبار می بینی كه دلت به حالم می سوزد
آه چرا من از چشمت افتادم ؟
بیا و در این آخر عمرم دیر نكن
بیا ، روزی می رسد كه بر مزارم گریه كنی
آه چرا من از چشمت افتادم ؟
چه شد جان من ، چه شد به آن ایامی كه با هم بودیم ؟
چه شد جان من ، حالا كجاها هستی ، با چه كسانی هستی ؟
مگر من جانان تو نبودم ؟
چه شد جان من ؟ یك لحظه هم از من دور نمی شدی ؟
چه شد جان من ، بدون من هیچ جا نمی رفتی ؟
اكنون همراه بادهای وزنده ای
من همه چیزم را به تو دادم
جانم را سر راهت پهن كردم
دلم چنان عاشقت شد
دیگر یك لحظه هم ترا فراموش نمی كند
دلم چنان عاشقت شد
عشق تو آخر نمی گذارد زندگی كنم
چه شد جان من ، تو گل صورتی خانه ام بودی
چه شد جان من ، اكنون در خانه های دیگر هستی
شنیدم كه مرا فراموش كردی
پس كه اینطور جان من
گؤنده ر
بؤلوم لر:
+0 به یه ن
دئییرسن آل بوینونا ، دئی كی سئویرسن منی
نئجه آلیم بوینوما ، من سنی سئومیرم كی
گل دوست كیمی اوتوراق ، دردیمی دئییم سنه
سئومك بئله اولورمو ، من سنی سئومیرم كی
آغلییرام یاشیملا یاناغیمدا اولورسان
گولورم ، گولوشومله دوداغیمدا اولورسان
باخیرام ، گاه ساغیمدا گاه سولومدا اولورسان
سئومك بئله اولورمو ، من سنی سئومیرم كی
خبرین یوخ هوپموشام ، گزیرم یانیندایام
آیری گزن جسدیم ، روحوملا یانیندایام
بیرجه سؤزونه بندم ، چاغیرسان یانیندایام
سئومك بئله اولورمو من سنی سئومیرم كی
گئجه لر آی گؤرونور ، آی دا گؤرورم سنی
آلدیغیم هدیه ده ، پای دا گؤرورم سنی
اییلیرم سو ایچم ، چای دا گؤرورم سنی
سئومك بئله اولورمو ، من سنی سئومیرم كی
نئیسه سئوینیرم ، من سنی شاد گؤرنده
اما خوشوم گلمیر ، آدینین یانیندا آد گؤرنده
قیزقاتجلیقدان اؤلورم ، یانیندا یاد گؤرنده
سئومك بئله اولورمو ، من سنی سئومیرم كی
جیغا تئله دئییرسن ، دئی كی سئویرم سنی
سنه سئویرم دئسم ایتیره جكسن منی
اؤلوم ظولوم سؤیله دیم ، اوره ییمدن كئچه نی
ائشیت دای نه ایستیرسن ، من سنی سئومیرم كی !!؟؟
مگر دوستت ندارم؟
می گویی كه قبول كن ، بگو كه دوستم داری
آخه چطور قبول كنم ، من كه دوستت ندارم
بیا مانند دو دوست بنشینیم و دردم را با تو بگویم
مگر چنین عشقی ممكن است ، من كه دوستت ندارم
می گریم همراه با اشكم برگونه ام می نشینی
می خندم با تبسمم بر لبم می نشینی
گاه سمت راستم و گاه بر سمت چپم می نشینی
مگر چنین عشقی ممكن است ، من كه دوستت ندارم
خبرنداری كه همیشه كنارتم
جسمم از تو جداست ، با روحم در جانتم
با اشاره ات می آیم ، صدایم كنی كنارتم
مگر چنین عشقی ممكن است ، من كه دوستت ندارم
شبها كه ماه دیده می شود ، در ماه می بینمت
در سوغاتی و سهمی كه می گیرم ، می بینمت
خم می شوم آب بنوشم در آب می بینمت
مگر چنین عشقی ممكن است ، من كه دوستت ندارم
به هر حال خوشحال می شوم وقتی خوشحالت می بینم
اما دوست ندارم كنار اسمت اسمی دیگر ببینم
از حسادت می میرم وقتی كنارت دیگری را می بینم
مگر چنین عشقی ممكن است ، من كه دوستت ندارم
به جیغاتئل می گویی ، بگو دوست داری مرا
دوستت دارم بگویم ، تو گم می كنی مرا
به هر حال می گویم ، آنچه كه در دل دارم
مگر چنین عشقی ممكن است ، من كه دوستت ندارم
مگر دوستت ندارم !!!؟؟؟؟
گؤنده ر
بؤلوم لر:
+0 به یه ن
بیر نئچه گون قورتولورسان ، بو غربتین هاواسیندان
گئنه وطن تورپاغینا ، گئدیرسن خوش حالین اولسون
بو اتاق بو دؤرد دوواردان ، سویوق قانلی اینسانلاردان
بو غربتین آجی سیندان ، قاچیرسان خوش حالین اولسون
یار و یولداشین گؤرورسن ، آناوین الین اؤپورسن
وطنی طواف ائدیرسن ، زیارتین قبول اولسون
سووقه ت نه ایستیرسن دئدین ، سیفاریش وئریم گلنده
تبریزیمین تورپاغیندان ، بیر اوووج گتیر گلنده
یار و یولداشدان آنامدان ، قوهوم قونشودان آتامدان
مدرسه شاگیردلاریمدان ، بیر خبر گتیر گلنده
تربیت بازارا گئتسه ن ، شیشه گرخانادان كئچسه ن
بوز شووه ره ن شربتیندن ، بیر ایسكان گتیر گلنده
سیخیلدیم قیش هاواسیندان ، هم شاختا همی قاریندان
وطنین باهار یاییندان ، بیر آزجا گتیر گلنده
سوغاتی
چند روزی رها میشی ، از این هوای غربت
باز به خاك وطن میری خوش به حالت
از این اتاق از این چهار دیواری ، از آدمهای خونسرد
از تلخی بی كسی ، می گریزی خوش به حالت
یار و دوست را می بینی ، دست مادرت را می بوسی
وطن را طواف می كنی ، زیارتت قبول
سوغاتی چه می خواهی پرسیدی ، سفارش كنم وقتی می آیی
از خاك تبریزم یك مشت برایم بیار
از فامیل و همسایه و مادرم ، از دوست و آشنا و پدرم
از شاگردان مدرسه ام ، خبری برایم بیار
تربیت بازار را كه دیدی ، از شیشه گر خانه كه گذشتی
از آن شربت خاكشیر ، یك استكان برایم بیار
دلتنگ شدم از هوای زمستانی ، از برف و یخبندانش
از بهار و تابستان وطنم ، یك ذره برایم بیار
گؤنده ر
بؤلوم لر:
+0 به یه ن
واختیندا اوزالدیب كمك الینی
وئرمه دین منیم له ال اله دونیا
نه ییمه لازیم دی واختی كئچنده
گؤیدن قیزیل یاغدیر لعل اله دونیا
یولسوز یوخوشلاردا یوردون بیزلری
آهین لا قوروتدون گؤی دنیزلری
قوی كسسین چیگنیمی كندیر ایزلری
دردی درد اوستوندن شله له دونیا
آجی یئل اوستومدن اسدیكجه اسدی
قار یاغدی یولومو باغلادی كسدی
گل منی یاندیرما بو قدر بسدی
من كی نه كرمم نه له له دونیا
آشیلماز داغلاری من نئجه آشیم
زلیم خان ، غصه دن چاتیلیب قاشیم
او سنین داشین دی بو منیم باشیم
نه قدر ایسته سن گل اله دونیا
دنیا
به موقعش دست درازكرده
دستم را نگرفتی دنیا
می خواهم چه كار بعد از گذشتن وقت
آز آسمان بر سرم لعل و جواهر بباری دنیا
در سربالائی ( های همچون سراب) خسته كردی ما را
با آهت خشكاندی دریاهای پرآب را
بگذار ببرد طنابت كتفم را
الهی كه درد بر روی دردت بیفزاید دنیا
باد سرد تا می توانست وزید
برف بارید و راه را بر من بست
این قدر مرا نسوزان بس است بس
من نه كرمم و نه له له ای دنیا
از كوههای ناهموار چگونه بالا روم
زلیم خان ، از غصه گره خورده ابروهایم
آن سنگ تو و این سرم
هر قدر دلت می خواهد برسرم ببار دنیا
گؤنده ر
بؤلوم لر:
+0 به یه ن
گئدیرم اؤزگه یارین شمعینه پروانه اولام
سئوگیمه لاییق اولان دیلبره دیوانه اولام
بیلمه دین قدریمی سن ، چوخلی منه ظولم ائله دین
گئدیرم ای داش اورك من سنه بیگانه اولام
عاقیلیدیم سنین عشقینده بئله من دلی اولدوم
یوخدی ایمكان كی دؤنوب بیر داها فرزانه اولام
ایندی كی اوز چؤووروب طالع فرزانه لیغیم
گئدیرم من می ایچم ساكین میخانه اولام
منه لیلا گرك اولسون ، نه گوزل سئوملی یار
گئدیرم مجنونا تای عشقیده افسانه اولام
دئمه دیم بونلاری تا سن منه دوشمن اولاسان
بولگونن ایستییرم من كیمه جانانه اولام
می روم
می روم تا پروانه شمع یاری دیگر باشم
دیوانه یاری باشم كه لایق عشقم باشد
قیمتم را ندانستی ، ستم كردی به من
می روم ای سنگدل تا با تو بیگانه شوم
عاقل بودم و عشقت دیوانه ام كرد
دیگر امكانی نیست كه عاقل شوم
حالا كه فرزانگی از من روی گردانده
می روم می بخورم ساكن میخانه شوم
احتیاج به لیلا دارم نه یار زیبا روی
می روم همچو مجنون افسانه در عشق شوم
اینها را نگفتم تا دشمنم شوی
بدان كه نمی خواهم جانانه كسی شوم
گؤنده ر
بؤلوم لر:
+0 به یه ن
آغلامازدیم زامان آغلاتدی منی
دوز یولوندان آزان آغلاتدی منی
گؤردوم حسرتدی همالر سوموگه
ایشله ییر شاختا سوموكدن ایلیگه
دوزوموزده اه ییلیر ایری لیگه
قالدی قانماز ، قانان آغلاتدی منی
آغلامازدیم زامان آغلاتدی منی
تك صبیر گلدی دئدیم ایش دوزه له ر
قار گئده ر ، زور ارییه ر ، یاز دا گله ر
نه بیلیم یازدا بوران باغری ده له ر
یوخا چیخمیش گومان آغلاتدی منی
آغلامازدیم زامان آغلاتدی منی
دئدیله ر بیر گون اولار ساز حالیمیز
قیتدیق اولسا واریمیز یاغ بالیمیز
ایندی كی اون تك اولوب ساققالیمیز
بو یالان سؤز یامان آغلاتدی منی
آغلامازدیم زامان آغلاتدی منی
ظن ائدیردیم آغیر اولسا یارالار
یارالار آغریسین آنجاق یار آلار
نه بیلئیدیم اوره یی یار یارالار
بیلمه مه زلیكدی قان آغلاتدی منی
آغلامازدیم زامان آغلاتدی منی
اره لر توشدو كو جنگل جانینا
تولكولر تور توخودو اصلانینا
طرلانین اووچو باتیرجاق قانینا
اوخدان آرتیق كمان آغلاتدی منی
آغلامازدیم زامان آغلاتدی منی
اریمه ز قالدی بئیین ده بوزوموز
گؤیده سایریشمادی بخت اولدوزوموز
نه قویون قالدی نه املیك قوزوموز
قوردا به نزه ر چوبان آغلاتدی منی
آغلامازدیم زامان آغلاتدی منی
من دئدیم باغلاسا یادلار قولومو
دایاغیم وار قورویا ساغ سولومو
قوپدو بیر كن كی ایتیردیم یولومو
داغا باخدیم دومان آغلاتدی منی
آغلامازدیم زامان آغلاتدی منی
وای بیزه اولدی پوزولماز یازیمیز
مضراب اود توتدی قیریلدی سازیمیز
قالدی قیشلانمادا عاصم یازیمیز
یازی گول سوز یازان آغلاتدی منی
آغلامازدیم زامان آغلاتدی منی
گریه نمی كردم ، زمان گریاند مرا
آنكه گمراه شده گریاند مرا
دیدم در حسرتند بر استخوانها
سرما بر استخوانها نفوذ كرده
راستمان نیز به سوی كجی خم می شود
نفهم به جای خوب ، فهمیده گریاند مرا
گریه نمی كردم ، زمان گریاند مرا
صبر آمد گفتم كارها درست می شود
برف می رود ، یخ ذوب می شود ، بهار از راه می رسد
از كجا می دانستم كه در بهار بوران دل را می شكافد
این گمان محو شده گریاند مرا
گریه نمی كردم ، زمان گریاند مرا
گفتند روزی حالمان خوب می شود
قحطی هم باشد عسل و روغن داریم
اكنون كه ریشمان همچون آرد كدر شده
این وعده دروغ بدجوری گریاند مرا
فكر می كردم زخمها عمیق هم باشند
درد زخم را یار مرحم می نهد
از كجا می دانستم كه دل را یار زخمی می كند
این ندانستن است كه خون گریاند مرا
گریه نمی كردم ، زمان گریاند مرا
اره ها كه به جان جنگلها افتادند
روباه ها كه بر شیرها تله بافتند
آهو را كه شكارچی به خونش غلطاند
بیش از تیر كمان گریاند مرا
گریه نمی كردم ، زمان گریاند مرا
یخ مغزمان ذوب نشده ، ماند
ستاره بختمان در آسمان ندرخشید
نه گوسفند ماند و نه بره شیرخواره اش
چوپان گرگ صفت گریاند مرا
گریه نمی كردم ، زمان گریاند مرا
فكر كردم اگر بیگانه ها بر دستهایم زنجیر بزنند
حامی دارم كه مواظب چپو راستم باشد
مه ای برپاشد كه راهم را گم كردم
به كوه نگاه كردم ، ابر گریاند مرا
گریه نمی كردم ، زمان گریاند مرا
وای برما ، نوشته مان پاك نشدنی ماند
مضراب آتش گرفت و سازمان شكست
بهارمان به زمستان ماند عاصم
آنكه بهار را بی گل نوشت گریاند مرا
گریه نمی كردم زمان گریاند مرا
گؤنده ر
بؤلوم لر:
+0 به یه ن
+0 به یه ن
http://kohilbelagh.blogfa.com
http://koholbolagh.blogfa.com
گؤنده ر
بؤلوم لر: