+0 به یه ن
رحم ائت
ای چرخ منیم آه شررباریما رحم ائت
هجرانه یانان سینه افكاریما رحم ائت
صبحه كیمی انجم سایارام فكر رخوندا
هجران گئجه سی دیده خونباریما رحم ائت
غربت المی ، یار فراقی ، منی آلدی
غربتده قالان جان گرفتاریما رحم ائت
تنها قالیبان ، بی كس اولوب ، یاردان آیری
بی كس لیغیما ، حسرت بسیاریما رحم ائت
اشك ایله ائدیب هر طرفه سیل روانه
چون ابرصفت چشم گهر باریمه رحم ائت
هجران رخ یار ، منی سالدی آیاقدان
یئتیر منی او مونس غمخواریما رحم ائت
یوز زحمتیله خاموش اولوب بو دل ویران
حیران فغان ائتمه ، بو دل زاریما رحم ائت
×××
رحم كن
ای چرخ به آه شرربار من رحم كن
به سینه سوخته از هجران من رحم كن
با فكر رخت تا صبح ستاره ها را می شمارم
در شب هجران به دیده خونبارم رحم كن
درد غربت ، فراق یار ، مرا گرفت
به جان گرفتار در غربتم رحم كن
تنها مانده ، بی كس شده ، از ایر جدا شده
به بی كسیم ، به حسرت فراوانم رحم كن
با اشك خود به هر طرف سیل روان كرده
به چشم گهربار همچون ابرم رحم كن
هجران رخ یار ، مرا از پا انداخت
مرا به آن مونس غمخوارم برسان و رحم كن
با صد زحمت این دل ویران خاموش شده
حیران فغان نكن ، به دل زارم رحم كن
گؤنده ر
بؤلوم لر:
آذری شعر