+0 به یه ن
یئنه اول ماه منیم آلدی قراریم بو گئجه
چیخاجاق دیر فلكه ناهل زاریم بو گئجه
شمع وش محرم بزم ائیله دی او ماه منی
یاناجاق دیر یئنه هجر اودونا ، واریم بوگئجه
هم وصالی اود اولور جانیما ، هم هجرانی
بیر عجب شمع له دوشدو ، سر و كاریم بو گئجه
نه توتون دور كی چیخار چرخه ، دل زاره مگر ؟
هجر داغینی اورار لاله عذاریم بو گئجه
پاره – پاره جگیریم ، ایت لرینه نذر اولسون
اول سر كویا اگر دوشسه گذاریم بو گئجه
صبحه سالدی بو گئجه شمع كیمی قتلیمی هجر
اولا كیم صبح گلینجه ، گله یاریم بو گئجه
واریدی صبح وصالینه فضولی امید
چیخماسا حسرت ، ایله جان فگاریم بو گئجه
امشب
باز آن ماه قرارم را ربود ، امشب
ناله زارم به فلك خواهد رسید ، امشب
آن ماه مرا چون شمع محفل بزم كرد
باز در آتش هجر می سوزد دار و ندارم ، امشب
هم وصالش می زند آتش به جانم ، هم هجرش
با عجب شمعی سرو كارم افتاد ، امشب
چه دودیست كه به افلاك می رسد
داغ هجریست كه از دل زارم برمی خیزد ، امشب
جگر پاره پاره ام نذر سگهایش
اگر بار دیگر به سر كویش راه بیایم، امشب
هجر قتلم را تا سحر به تاخیر انداخت
شاید تا دمیدن صبح یارم امشب برسد
فضولی امیدوار وصالش است
اگر امشب جانم از غم هجر نرود
گؤنده ر
بؤلوم لر:
آذری شعر
+0 به یه ن
بیر سؤزومله اوره یینه توخوندوم
یالواردیغیم سؤزلریمه باغیشلا
ایسته ییرسن گل دیلیمدن آس آنجاق
سنی سئون گؤزلریمه باغیشلا
هارا گئتسه ، سیزه طرف یول آلان
یالنیز سنین آتشینه قالانان
ائوینیزه پروانه تك دولانان
ناخیش – ناخیش ایزلریمه باغیشلا
..
اؤزون یازدین اوره ییمه آدینی
سن گؤستردین محبتین دادینی
اینجیك لیین آتشی نی اودونو
كوله دؤنموش گؤزلریمه باغیشلا
ببخش
با سخنی دلت را آزردم
به التماس‌هایم ببخش
اگر می خواهی زبانم را بیاویز
به چشمانم كه دوستت دارند ببخش
..
هر جا كه رفته به سویت برگشته
تنها به آتش تو سوخته
دور خانه ات مثل پروانه گشته
به نقش و رد پایم ببخش
..
خودت اسمت را بر دلم نوشتی
لذت محبت را خودت نشانم دادی
آتش و شعله آزردگی را
به چشمان خاكسترم ببخش
گؤنده ر
بؤلوم لر:
آذری شعر
+0 به یه ن
اوزونده بیر تبسم
سن دؤنوب باخمادین می ؟
بیر باخیشلا كؤنلومو
یاندیریب یاخمادین می ؟
یاشادین اومودومدا
كول آختاردین اولدومدا
قارالمیش بولودومدا
شیمشك تك چاخمادین می ؟
..
آتیب اوزدن تئلینی
بال ائیله دین دیلینی
منیم تك بیر دلینی
یولوندان ساخلادین می ؟
..
كولك كیمی اسن سن
شئیطان می ، یا نه سن سن ؟
پامبیقلا باش كسن سن
آللاهدان قورخمادین می ؟
بر گونه ات تبسم
بر گونه ات تبسم
برگشتی و نگاهم نكردی ؟
با یك نگاه دلم را
آتش زده نسوزاندی ؟
..
در امیدهایم زندگی كردی
در آتشم خاكستر جستجو كردی
در ابر خاكستری ام
مثل رعد نغریدی ؟
..
گیسویت را از رخت كنار زدی
زبانت را چون عسل شیرین كردی
دیوانه ای همچون مرا
از راهش بدر كردی ؟
..
مثل توفان وزنده ، تو
شیطانی یا كیستی تو ؟
با پنبه سر برنده ، تو
از خدا نترسیدی تو ؟
گؤنده ر
بؤلوم لر:
آذری شعر
+0 به یه ن
بوراخ اللریمی داها
الیم الینده اوشودو
آیریلیق زامانی گلدی
بو دا آللاهین ایشیدی
سن اوزومه باخا – باخا
یازما هر ایشی گوناها
اللریندن اوچدو داها
سئوگی بیر فرصت قوشویدو
..
هوچ بیلدین می نه لر چكدیم؟
سنلی واختدا دا تكیدیم
اول آخیر گئده جكدیم
بو عشق حسرته توش ایدی
..
بیر آد داشییریق ایندی
« یوخ » دئمه دیك كیم نه دئدی
هر كس منه سئوگیلیدی
هر كس ده سنه كیشیدی
..
سؤندوردون قلبیمده اودو
بیر گونلوك سئوگیدیر آدی
بلكی سنه باهار اولدو
آمما منیم چون قیشیدی
..
بوراخ اللریمی داها
الیم الینده اوشودو
طالع بیزی گرروشدوردو
بودا آللاهین ایشیدی
دستم را رها كن
دستم را رها كن دیگر
دستم در دستت سرد شد
زمان جدائی رسید
این هم كار خدا بود
..
در حالی كه نگاهم می كنی
هر چیزی را به حساب گناه ننویس
از دستهایت پر كشید
عشق پرنده فرصت بود
..
هیچ فهمیدی چه كشیدم
با تو هم من تنها بودم
اول و آخرش رفتنی بودم
این عشق همراه حسرت بود
..
اسمی را همراه داریم
به هیچ كس نه نگفتیم
هر كسی سوگلی من است
هر كسی یار تو هست
..
آتش دلم را خاموش كردی
اسمش عشق یك روزه است
شاید بهار تو بود
اما زمستان من بود
..
دستم را رها كن دیگر
دستم در دستت سرد شد
زمان جدائی رسید
این هم كار خدا بود
گؤنده ر
بؤلوم لر:
توركی شعر
+0 به یه ن
به دنیا آمد تا دختر كسی شود... ازدواج كرد تا همدم كسی شود...
بچه دار شد تا مادر كسی شود...
برای همه كسی شد...
اما خودش بی كس شد...
یارب مارا به فاطمه زهرا ببخش وشعورمان را از ما مگیر...
گؤنده ر
بؤلوم لر:
شعر و داستان
+0 به یه ن
ایدراك دا یول آچمیش گئجدن گوندوزه الله
گولدورمه سن اوز گونلووی گولمز ئوزه الله
دونیایه شفق لره كیمی تانریم سه په لنمیش
قلبین گوزی یانمازسا گورونمز گوزه الله
الله بیلیریك جیسم دئیل ، بس نه دیر الله
ان یوكسك اولان حاقدا حقیقت ده دیر الله
دوندون سا ،ته كامیل ده ، گوزلیك قاباغین دا
درك اد بو تعجوب ده، بو حیرت ده دیر الله
بیلدیك بیلیرك گیزلی دیر اینسانداكی قودرت
هركس اونی فهم ادمه سه عاجیزدیر او البت
اینسانن ازل بورجو دیر اینسانغا حورمت
اینسانغا حورمت ده ، لیاقت ده دیر الله
گرجك ده بودور گیزلی دی هر ذره ده وحدت
بیر ذره ایچه ن كول له ، قووشماق اولی نییت
گوردوك لریمیز ظاهیری دیر بطنه نوفوذ ائت
باطین ده كی ، جوهرده كی ، فیطرت ده دیر الله
فیطرت ده یاتر سوزده ، سوزون اوز یوكی فیكریم
سئچمیش سئچه جك دایما توك دن توكی فیكریم
من بیر آغاجام یارپاغی سوزلر، كوكی فیكریم
سوزلرده دئیل سوزده كی حیكمت ده دیر الله
اینسان ، تپه دن دیرناناغا سن آرزو دیلئك سن
لفظینده دویوم سوز ، فقط عیشقین ده مه لك سن
ظولمون اوزونه حاق دئیلن سیل له نی چكسن
سیل له نده موهورلنمیش او غیرت ده دیر الله
جاهیل ائلر آلچاق لیغا اوز قلبینه ین مز
وجیدان نان اگر دونسه ده خیری نن او دونمز
ظولمته ، جهالت ده ، عداوت ده گورونمز
ایلغاردا ،صداقته، موحبت ده دیر
از تیرگی شب به سحر راه نماید
در عالم اداراك ، خداوندی عالم
گرشاد نسازی تو دل خویش،نسازد
خوشنود ترا ، خالق زیبایی عالم
چون نور شفق در همه گیتی بپراكند
ذرات هنرمندی بخشندگی خویش
دیدار میسر نشود بهر دلی تا
روشن نكند سینه زتابندگی خویش
دانم كه نه جسم است خدا، چیست بگویم
در قله اوصاف حقیقت بنشسته
در شعشعه نور سماوات بجویش
عشقیست كه حق،خویش بدان پیكره بسته
از حیرت زیبایی دنیا ، چو بماندی
انگشت تعجب به دهن ، چون یخ بیجان
در عمق همان حیرت خود نیك نظر كن
یابی تو بكرات نشان از شه سبحان
دانم كه نهان است توانایی انسان
دانستن این نكته بود ساده و آسان
حرمت به اساس بشریت كند انسان
وان رب تعالی بنماید ره ایمان
وحدت بنهفته است به هر ذره عالم
مجموعه ذرات جهان ، كلمه توحید
ظاهر بگذار و به اساس سخن اندیش
زین فكر نمایی تو بیان كلمه توحید
ذكر سخنم صورت ملموس تفكر
فكر است مبین و فلق باطن وظاهر
گفتار چو برگ است مرا فكر چو ریشه
در فكر نهفته است حق طیب وطاهر
انسان كه خورد غوطه به دریای تمنا
آلوده به نفس است ولی سیرت زیبا
بر گونه شیطان چو زند سیلی ایمان
در قدرت آن ضربه بود خالق دنیا
جاهل به عمل پستی خود را بنماید
وابستگی و سستی خود را بنماید
خالق نه به ظلمت كه به نور وبه صداقت
جود وكرم وهستی خود را بنماید
گؤنده ر
بؤلوم لر:
تركی شعر
+0 به یه ن
آنی لار اؤلوملو ، آنی لار آجی
ساعاتلار قورتولماز ، ساعاتلار آغیر
شوشه‌نین تَرینه گؤزوم تیكیلب
دیه‌سَن كوچه‌یه قارا قار یاغیر
بو چیلله گئجه‌سی ، بو قیش آخشامی
باخیرام گِئد به گِئد كؤلگَم اوزانیر
سئوگی‌سیز یاشاماق عادت اولاندان
اؤزومدن كِئچركن كؤلگم یوبانیر
بیر نفر بویلانیب كِئچمیشلریمدَن
آرزو مَزاریندان باخیر صاباحا
اوزونده بیر داملا دنیز گؤیه‌ریر
شوشه‌نین تریلَن آخیر صاباحا
ایچینده ائله‌بیل حیات گؤونه‌ییر
یازیق اَللَریله گؤزون اُوكالیر
كوچه‌دن كِئچیر او سَس‌سیز، سَمیرسیز
آغارمیش سؤزونده غمیم ایز قالیر
حَیَط‌ده نه یازیق اؤلوم ته‌له‌سیر
اُتاقدا دووارلار یامان داریخیر
نیسگیل‌لر دونیاسی ...ـ آمان یِئل اَسیرـ
باشیما اوچاركن ئه‌ویمی ییخیر
چیلله‌نین شاختاسی بورویور منی
دیلیمده سؤزلریم دوْن آتماقدادیر
جان آتیر بیر نفر سنه یئتیشسین...
بو سَفَر بو یول‌دور كی چاتماقدادیر!
بِئله بیر زاماندا ، بِئله بیر آندا
اوچورام خیالدا سَنه گَلیرم
گَزیرَم آردینجا یوللار اوزونون
روحوملا بو حالدا سَنه گَلیرم
گئجه‌نی سوواراق ، گؤنَش دوغاركَن
ایكی كؤلگه‌ییدیك خَلق آراسیندا
بیریمیز حوزونلو بیریمیز آسلی
ایكیمیز دیدرگین دیل یاراسیندان...
تبریزین سوْن قیشین خاطیرلادیقجا
بیر سویوق اؤشوتمه بیزی تیتره‌دیر
"*وئرگول"لر دونیاسی بیزی آیریلدیر
نه‌بیله‌ك یاشاماق نه دندیر ، نه‌دیر؟!
ایكیمیز آردیجیل آیاقلاشیریق
دوستاقدان دوستاقا آیاق قویماغا
یئنه‌ده باخیریق ... بورا... تبریزدیر
آنی‌لار مزاری... نه وار دویماغا...؟
تاریخی اونودماز ، نیسگیلی آغیر
بیر یانان "ستارخان" باخیر تبریزه
بیر یانان "باقیرخان" قاییدیب گلیب
ائشیدیب اؤلموشوك ... آغلاییر بیزه!
بیرداها دؤنوروك كِئچَن گؤنلره
گؤزلردن ائله‌بیل آرازدیر آخیر
بو شَهَر ، بو سئوگی ، بو سوْن طالِعیم
اونودور منی‌ده.... یالنیز بوراخیر.
گلیرم اوزومله ساعات آلتی‌دا
"ساهات میدانینا" گؤزوم ساتاشیر
نه گؤنلر سورموشم بوردا كِئچن‌لر
باخدیقجا ، دویدوقجا... گؤزوم قاماشیر
ایچیمدن بیر سرین یئل اَسمه‌ك‌ده‌دیر
ایز قویوب آرزولار آیاقلاریمدا
دیلیمه گلمه‌دَن سونونجو پاییز
آتامین آدی‌دیر دوداقلاریمدا... :
آتالار ناغلیندا یاتسادا بختیم
اویاندیم حیاتلا قارشی‌یا چئخدیم
دوورالار دالیندان دیرچه‌لیب باخدیم؛
ساغیمی كوْرلادیم ، سولومو یئخدیم
ایچیمده هؤووشنه ، سسیمده قورخو
اؤزومو ... اؤزومله اینان بولدوروب
آغلاییر ، هونكورور اوخشاییر منی
قلبیمده بیر آرواد آرین اولدوروب!
آنلیمین یازغی‌سین یازدیران زامان
طالعیم قارادان قارا یازیلمیش
آرزولار یئرینه یازیق قلبمیده
بیر درین ، داریشیق قبیر قازیلمیش
منده ایللر بویو بیر قوجا... قری
اوغلونون یاشی‌دك نیفرت یاشادیر
ایچیمده او یازیق هایخیریرمنه:
ـ سنی بوندان بری قیسمت یاشادیر!ـ
اولدوزدان اولدوزا اوزون گئجه‌لر
یولونو ایزلیرم اوزون گئجه‌لر
بیلیرسَن بو اوچ-بئش گونلوك حیاتدا
نئجه سن‌سیزلیرم اوزون گئجه‌لر
ائله‌بیل گؤزومدن اولدوز اَله‌نیر
هر گئجه بیر اولدوز گؤیومدن آخیر
قورخودان دؤرد اَللی تَله‌سیك روحوم
طالعی قوجاقلیر ، منی بوراخیر
دییرلر آرزولار قورتولان زامان
انساندا دویغولار عقله یوكسه‌لیر
آرزوسون بیتیرمیش اینسان نه‌دندی
عاغیل سیز، دویغوسوز گؤزیاشین اَلیر؟
عدالت اومورام سنین سؤزوندن
آغلیرام ائلیمه ، قارا باغلارا
قلبیمی باغلیرام آیاقلارینا
كونلومو وئریرم اوجا داغلارا.
سئوگیلیم حیاتیم قورتولان زامان
بیر گؤیرچین منی سنه گوتورور!
بو یانیق اورگیم اللرین كیمی
حیاتی توتدوقجا ... منی اوتورو
نه یازیق طالعیم ، نه ایوالیم وار
بیرگؤنوم یاسلی دیر، بیریسی پای سیز
آما تكجه سَن‌سَن آییم اولدوزم
یاشاماق اولارمی اولدوزسوز ، آی‌سیز؟
عاشقیق سازیلا سوزو بیرله‌شیب
یادیما گتیریر او... چنلی بئلی
سؤزلریم توكولور غزل‌لریمه
اوستومه یئل اسیر؛ ائلیمین یئلی!
بیر آددیم یئرده‌یم بیرسی گؤیده
گلیرم یئنه‌ده من سنه ساری
اورگیم تلسمه یورو یوللاری
بوسفر باسارام باغریما یاری
سسیمی دویدوقجا آتا داغلاریم
آنامین یوردوندا حوزون محو اولور
اوتاقدا عكسینی چكندن بری...
سنی گؤرجَك منیم گؤزلریم دولور.
گلیرم بو سحر سنین اوستونه
نئجه یول یورقونو سفری خوشلار
نئجه یار بسله‌ین دؤزَر آجی‌یا
اینتیظار چَكَن گؤز خبری خوشلار...
یوخوما گلیرسن اؤلوم دیریلیر.
دیلمه گلیرسن حیات یارانیر.
اؤزـ اؤزه ساتاشیر یئنه گؤزوموز
ساعاتلار یوبانیر ، زامان دایانیر.
خاطرات ؛ پر از مرگ ، خاطرات ؛ پر از تلخی
ساعتها ؛ پایان ناپذیر ، ساعتها؛ سنگین
چشمهام به عَرَق روی شیشه دوخته شده
انگار داره تو كوچه برفِ سیاه می‌باره
توی این شب یلدا توی این ابتدای زمستون
نگاه میكنم: رفته ـ رفته سایه من داره بلندتر میشه
از وقتی زندگیِ بدونِ عشق عادت شده
از خودم كه میگذرم سایه‌م یه جا توقف میكنه.
یه نفر از گذشته‌هام سربلند كرده
از مزار آرزوها به فرداها نگاه میكنه
توی صورتش یه قطره دریا سبز میشه
با عَرَق روی شیشه به فرداها جاری میشه
توی وجودش انگار زندگیه كه داره میسوزه
بیچاره با دستاش داره چشماشو میماله
از كوچه بدون هیچ سرو صدایی رد میشه
توی حرفهایِ سفید شُدَش غم منه كه رَد پا میمونه
حیف كه توی حیاط مرگ عجله داره
توی اتاق چقدر دیوارها دلتنگی میكنن
دنیای حسرتها... وای كه داره باد میاد ؛
وقتی روی سرم آوار میشه خونه‌مو ویران میكنه
سرمای شدید یلدا احاطم میكنه
حرفام روی زبونم درحال یخ بستنه
یه نفر داره جون میده تا به تو برسه
اینبار این خودِ راهه كه درحال رسیدنه
توی یه همچین وقتی ، توی یه همچین زمانی
پرواز میگنم ... توی خیالم میام سمتت
دنبالت همه راهها رو میگردم
توی این حال با روحم میام سمتت
درحالیكه شب‌رو به پایان میرسوندیم؛
دو تا سایه بودیم بینِ مردم
یكیمون غمگین ، یكیمون اسیر
هردومون ؛ آواره از زخم زبونها
هر بار یاد آخرین زمستون تبریز می‌افتیم
یه تَب و لَرزِ سرد مارو میلروزنه
دنیای "ویرگول ها " بینمون فاصله میندازه
ما كه نمیدونیم زندگی چیه ، برای چیه؟
با عجله هردومون هم قدم میشیم
واسه اینكه از یه زندان به یه زندان دیگه پا بزاریم
داریم بازم نگاه میكنیم اینجا تبریزه
مزار خاطره‌ها ... جایی كه چیزی نیست برای حس كردن.
تاریخش فراموش نشدنی ، حسرتهاش سنگین
از یه طرف "ستارخان" داره به شهر نگاه میكنه
از اون سمت "باقرخان"ـه به تبریز برگشته
شنیده ما مُردیم داره برامون اشك میریزه.
یه بار دیگه به روزای رفته برمیگردیم
انگار از چشمامون "ارس"ـه كه داره جاری میشه
این شهر ، این عشق ، این آخرین طالع
منو هم فراموش میكنه و تنها میذاره
ساعت شش عصر ، دارم باخودم راه میرم
چشمم به "میدان ساعت" می‌افته
چه روزهایی كه اینجا نداشتم
درحالیكه نگاه میكنم و چشمام میسوزه
توی وجودم یه باد سرد درحال وزیدنه
آرزوها توی قدمهام نشون شدن
آخرین پاییز ، قبل از اینكه به زبونم بیاد ؛
اسم پدرم‌‌‌ـه كه روی لبهام نقش میبنده
اگه توی داستانهای اجدادم بختم خواب بود
بیدار شدم و با زندگی رو در رو شدم
از پشت دیوارها بلند شدم و نگاه گردم؛
هرچی سمت راستم بود ویران كردم ، هرچی سمت چپم بود داغون كردم
درونم پُر از دلواپسی ، صدام پُر از ترس
انكار خودمرو با خودم نصف كرده...
داره گریه میكنه ، هق هق میزنه ، برام عزاداری میكنه...
توی قلبم یه زنی شوهرش‌رو كُشته.
روزی كه سرنوشت منو داشتن مینوشتن
طالعم از هر سیاهی سیاهتر نوشته شد
یه قبر عمیق و تنك كنده شده
به جای آرزوها توی قلب بیچاره من
توی وجودم سالهاست كه یه پیرزن
اندازه سن پسرش نفرت پرورش میده
اون بیچاره درونم داره فریاد میزنه و به من میگه؛
ـ بعد از این فقط قسمته كه تورو زنده نگه میداره ـ
از ستاره تا ستاره شبهای بلند
چقدر انتظار تورو میكشم هر شب
میدونی كه توی این زندگی پنج شش روزه
چقدر حس بی‌تو بودن دارم توی این شبها
انگار توی چشمام ستاره‌ها دارن الك میشن
هر شب یه ستاره توی آسمونم خاموش میشه
روحِ عجولم از ترسش چهار دستی...
تقدیرو در آغوش میگیره، منو رها میكنه
میگن زمانی كه آرزوها تموم میشن
توی‌ِ وجود انسان حِسها به منطق تبدیل میشه
اما انسانی كه آروزهاش‌رو به پایان رسونده
برای چی بدون تفكرو احساس داره اشك میریزه؟
از نوشته‌هات انتظارِ عدالت دارم
دارم برای ایل خودم و "قره باغ" هاش گریه میكنم
قلبم رو به پاهاش ...
و دلم رو به كوههای بلند می‌سپارم
عزیزم روزی كه زندگیم به پایان میرسه
یك كبوتر منو برای تو میاره
درست روزی كه دل سوختم مثل دستام
زندگی‌رو میگیره و منو رها میكنه
چه سرنوشتی ، چه اقبالی دارم
یه روزم عزاداره یكی دیگه بیهوده
اما تنها تویی ماه و ستاره‌ی من
مگه میشه بدون ماه و ستاره زندگی كرد؟
شعر و ساز "**عاشیق" یكی شده
به یاد من میاره "***چنلی بئل" هارو
حرفهام میریزه توی غزلهام
به روم باد میوزه... باد ایل و تبارم
یه قدم روی زمینم یه قدم در آسمان
بازهم دارم سمت تو میام...
دلِ من عجله نكن این مسیر رو طی كن
اینبار یارم را در آغوش میگیرم
هر بار كه كوههای پدری‌ام صدای منو حس میكنن
در سرزمین مادریم اندوهها از بین میرن
از روزی كه توی اتاقم عكس تورو كشیدم
هر بار بهت نكاه میكنم چشمام پر از اشك میشه.
این سحر دارم میام سمت تو:
همونجوری كه خسته‌ی راهها سفر رو دوست داره
همونجور كه انسانِ در آرزویِ یار تلخی هارو تحمل میكنه
و همونطوری كه چشمهای منتظر خبر رو دوست داره
به خوابهام میای مُرده‌ی من زنده میشه
بر زبونم میای زندگی خلق میشه
چشمامون بازهم به هم می‌افته...
ساعتها می‌ایستن، زمان متوقف میشه.
وحید طلعت آذر 86
*{ وئرگول : (،) }
**عاشیق: نوازنده ساز تركی
***چنلی بئل: منطقه ییلاقی شرق تركیه،در افسانه‌ها مقدس میباشد.
گؤنده ر
بؤلوم لر:
آذری شعر
+0 به یه ن
شعر زیبایی از شاه ختایی مقامی، كه زنده‌یاد حاج قربان سلیمانی
آنرا اجرا كرده بود به یاد آن مرحوم در اینجا می‌گذارم. با تشكر
از آقای غلامرضا حكمت فر برای ترجمه زیبای آن.
بیر بلادان قاچیبان یوز مین بلایا اوغرادیم
بیر زامان شاد اولمادیم درد و بلایا اوغرادیم
قان یوتوب هر لحظه بیر درد و بلایا اوغرادیم
نئیله ییم ائى دوستان من بىوفایا اوغرادیم
شول فلكین گردیشى٫ هئچ وقت منى شاد ائتمه دى
خسته كؤنلوم بیر بلادن٫ غمدن آزاد ائتمه دى
آیرى دوشدوم قووم و قارداشدان منى یاد ائتمه دى
من تكین بخت-ى قارانى خانه ویران ائتمه دى
نئیله ییم ائى دوستان٫ من بى وفایا اوغرادیم؟
گؤرسه لر احوالیمى هر موبتلا ییغلار منه
آه و ناله مدن یانیب شاه و گدا ییغلار منه
دال ائدیپ بیگانه لر هر آشینا ییغلار منه
رحم ائدیب هر مفلس و هر بینوا ییغلار منه
نئیله ییم ائى دوستان٫ من بى وفایا اوغرادیم؟
ائى خودایا ائیله دین غمدن صنوبرى نه حال
هئچ موسلمان اولماسین من تك غم ایچره موبتلا
لوطف ائدیب یا خیضر-ى پئیغمبر مدد ائت سن منگا
قالمیشام دار و فنا ایچره گیریفتار و بلا
نئیله ییم ائى دوستان٫ من بى وفایا اوغرادیم؟
بهر فــرار از یك بلا ، افتــــاده ام در صد بلا
ناشــاد مــاندم هرزمــان ، با درد وآلام و بلا
خون خوردم اندردل بسی،درموج غمهاغوطه ور
گوئیــد با هر دوستی ، گشتم اسیــــر بی وفا
از گردش چرخ فلك، ناشاد ماندم هر زمان
با قلب مملو از غم و بیداد ماندم هر زمــان
در بند و دور از یاد هر، آزاد ماندم هر زمان
در حسرت یك خانه آباد ماندم هر زمــان
گوئید با هر دوستی ، گشتم اسیــر بی وفا
برحــال زارم می كنی ، گریه اگر بینی مرا
از نالـه ام سوزد دل شهزاده و پیــر گـدا
گرید براحوال دلــم ، بیگـانه و هر آشنــا
آرد بحالم رحم دل ، هر مفلس و هر بینــوا
گوئید با هر دوستی ، گشتم اسیـر بی وفـا
قد صنوبرسـای من ، از غم شده لام ایــخدا
هرگز نگردد مسلـمی چون من به غمها مبتلا
ای خضر پیغمبر مـدد ؛ برحال من لطفی نمـا
افتــاده ام مهــجور در آلام و اصــــرار بلا
گوئید با هر دوستی ، گشتم اسیــر بی وفـا
گؤنده ر
بؤلوم لر:
توركی شعر
+0 به یه ن
آللاه دان قاناد ایسته دیم
آللاه منه خیال وئردی
بو قانادلی خیال منه
یاشاماغا ماجال وئردی
آللاه دان فرح ایسته دیم
آللاه منه كدر وئردی
بو كدریم قدریمه
تامام باشقا قدر وئردی
آللاه دان عاغیل ایسته دیم
آللاه منه اوره ك وئردی
بو اوره ك منیم عمرومه
غم اوستونه غم گتیردی
آلله دان دؤزوم ایسته دیم
آللاه منه غضب وئردی
من آللاه دان رحم ایسته دیم
منه بوللو عذاب وئردی
من آللاه دان حق ایسته دیم
ظولمونو گئن بول ائیله دی
عذابلارین كوتانینا
او سینه می یول ائیله دی
از خدا بال خواستم
خدا به من خیال داد
این خیال بالدار
برای زندگی فرصتی داد
از خدا شادی خواستم
خدا به من غم داد
غم بر سرنوشتم
سرنوشتی دیگر داد
از خدا عقل خواستم
خدا به من دل داد
ان دل بر عمر من
غم روی غم آورد
از خدا تحمل خواستم
خدا به من خشم داد
من از خدا رحم خواستم
به من عذاب فراوان داد
من از خدا حق خواستم
ظلمش را فراوان كرد
بر خیش عذابها
سینه ام را هموار كرد
گؤنده ر
بؤلوم لر:
توركی شعر
+0 به یه ن
جفا چكیب اوزاق یوللار گلمیشم
اینجیدیبدیر آیاغیمی یول منیم
هر دم – هر دم سن یادیما دوشنده
گئدر گؤزلریمدن قانلی سئل منیم
داغ باشینی دومان آلدی قار توتدو
بولبول اؤلدو ، اونون یئرین سار توتدو
یازدی حارامزادا ، یارین یار توتدو
باشا چالیر ، قوهوم قارداش ائل منیم
یوز جور ایله بیر باغ سالدیم اؤزومه
قوهوم قارداش تیكان اولدو گؤزومه
هر نه ائدم بیر باخمازسان سؤزومه
ائوی یانمیش ، بیر اوزومه باخ منیم
« خسته قاسیم » دالدالاردان باخان یار
قیزیل گول لر دال گردنه تاخان یار
منی گؤروب قاش قاباغین ییخان یار
*اوزو دؤنموش ، بیر یانیما گل منیم
مال من
جفا كشیده ، راهی طولانی آمده ام
راه پایم را ازار داده
هر دمی كه تو به یادم می افتی
اشك خون جاری می شود از چشمانم
بالای كوه مه آلود و بر برف شد
بلبل مرد و سار جایش نشست
حرامزاده ای نوشت كه یارت یاری دیگر گرفت
ایل و طایفه سركوفتم می زنند
با صد جور و جفا باغی ساختم
ایل و اقوام خاری به چشمم شدند
هر چه كنم نگاهم نمی كنی
خانه خراب لبخندی به من بزن
خسته قاسم ، یاری كه از گوشه كنار نگاهت می كند
یاری گه گلهای محمدی بر گردنش می آویزد
یاری كه با دیدن من اخم می كند
روی برگشته لحظه ای كنارم بیا
*اوزو دؤنموش یك نوع نفرین است مثلا آرزوی زشت شدن یار یا بی ریخت شدنش .
اینجا "روی برگشته" معنی شده.
گؤنده ر
بؤلوم لر:
تركی شعر
+0 به یه ن
اسرار دئلیم خلقه نمایان اولدو
هر دلبره ایسته دیم باخام قان اولدو
بو دهر دنی ده بس كی محنت چكدیم
قددیم بوكولوب مثال چوگان اولدو
ساقی بو قدیر خیالدان حاصیل نه ؟
بو رنج و غم و ملال دن حاصیل نه ؟
دور باده گتیر گردشه ، بیر جام یئریت
بو بیهده قیل و قال دن حاصیل نه ؟
...
ائتدین بو گئجه عجب ثواب ای ساقی
وئردین یئنه ریندانه شراب ای ساقی
وئر باده كی آخرت گونو ائیله مه سین
الله سنی اهل عذاب ای ساقی ...
...
اسرار دلم پیش خلق آشكار شد
به هر دلبری كه خواستم بنگرم خون به پا شد
در این دنیای دون بس كه محنت كشیدم
قدم خم همچو چوگان شد
...
ساقی حاصل این همه فكر و خیال چیست ؟
حاصل این همه رنج و ملال چیست
برخیز و باده بیاور و جامی بركش
حاصل این قیل و قال بیهوده چیست ؟
...
ای ساقی امشب عجب ثوابی كردی
باز رندانه شرابم دادی
باده ای ده كه در آخرت
خدا اهل عذابت نكند
گؤنده ر
بؤلوم لر:
تركی شعر
+0 به یه ن
سن سیز ائله بیلمه اؤله جه یه م من
قارا بیر كدره دؤنه جه یه م من
گئجه لر یوخونا گله جه یه م من
سن منی اونودا بیلمه یه جك سن
عمرونده ناراحات ایزیم قالاجاق
آلووم سؤنسه ده كؤزوم قالاجاق
آرخانجا همیشه گؤزوم قالاجاق
سن منی اونودا بیلمه یه جك سن
سن ائله بیلمه كی غمدن اوزاقسان
عمرونو گونونو اودوزاجاقسان
اؤزونو بلكه ده اودوزاجاقسان
سن منی اونودا بیلمه یه جك سن
منی اونوتماغا عینادین كیمی
ایلك سئوگی آغریسی ، فریادین كیمی
لاپ اؤز آدین سوی آدین كیمی
سن منی اونودا بیلمه یه جك سن
تو فراموشم نخواهی كرد
فكر نكن بی تو خواهم مرد
یا به غمی تیره مبدل خواهم شد
یا شبها به خوابت خواهم آمد
توفراموشم نخواهی كرد
در عمرت رد ناراحتم خواهد ماند
شاید شعله هایم خاموش شود ، خاكسترم بماند
چشمم به دنبالت خواهد ماند
تو فراموشم نخواهی كرد
فكر نكنی كه از غم و درد بدوری
عمر و روزگار خوشت را فراموش خواهی كرد
شاید خودت را هم فراموش خواهی كرد
تو فراموشم نخواهی كرد
برای فراموش كردنم همچون كینه ات
همانند عشق اول و فریادت
مثل نامت و نام فامیلت
تو فراموشم نخواهی كرد
گؤنده ر
بؤلوم لر:
آذری شعر