ازه لدن پاییما خوش گون دوشمدی،
ایتمیشم محنتین ، دردین ایچینده
یازیم یوخ ،یایم یوخ، هئچ ایسینمه دیم ،
دونموشام یوانین ، یوردون ایچینده
زامان بیزی اسیر كیمی ساخلاییر،
بیری گولور ، یوزو ، مینی آغلاییر ،
ناموس سوز ناموس دان داستان باغلاییر،
غیرت دوستاق اولوب مردین ایچینده
دوشوندوكجه ، اری میشم ، آخمیشام
شجاعت ، یانیمدا یالان اولوب شام!...
مختصر ، منم كی ، باش ساخلامیشام.
بیر دسته قودورموش قوردون ایچینده.
میان درد
از اول روز خوش سهم من نشد
بین درد و محنت گم شده ام
بهار و تابستانم نیست ، هیچ گرم نشدم
داخل آشیانه و وطن یخ زده ام
زمانه ما را مانند اسیر نگاه می دارد
یكی می خندد و صد و هزار نفر می گرید
از كلمه ناموس و حرف ناموس داستان می بافد
غیرت زندانی شده داخل مرد
به محض درك ذوب شدم ، جاری شدم
« شجاعت » شمع كنارم دروغ شده
مختصر این منم كه سرم را نگاه داشته ام
در میان یك گله گرگ هار شده
گؤنده ر بؤلوم لر: آذری شعر
اولومه نه واركی ، بیر دفعه لیك دی،
سئویب آیری دوشمك كاش اولما یا یدی
نغمه لر قوش كیمی قانادلا نا ندا
گؤزلردن سوزولن یاش اولمایایدی.
منیم قلبیم كیمی اینله مز كامان،
ایلك عشقی ایتیرمك یاماندی ، یامان!...
كؤنوللر اودلارا قالا نان زامان،
اوره كلر بركییب داش اولمایایدی.
من سنی سئویرم ، سن واری، پولو،
گور هاردان دوشوبدو عشقیمین یولو...
نه منیم اوره ییم بیر بئله دولو،
نه سنین اوره یین بوش اولمایایدی.
یار دئییب آغلاییر كؤنلومون سازی،
بیر گونده یوز دفعه یانیرام آزی!
شجاعت ، هئچ كسین باهاری ، یازی،
دؤنوب بیردن بیره قیش اولمایایدی.كاش نمی شد
مرگ چیزی نیست كه ، یك بار است
كاش عاشق شدن و جدا شدن نبود
وقتی نغمه ها مانند پرنده پر درمی آورند
كاش اشكهائی كه از چشمها سرازیر می شوند نبودكمانچه مانند قلب من نواخته نمی شود
گم كردن عشق اول سخت است سخت
زمانی كه خواهش دلها روی آتش انباشته می شوند
كاش دلها سخت و سنگ نمی شدندمن ترا دوست دارم و تو پول و ثروت را
ببین راه عشقم به كجا افتاده
كاش نه دل من اینقدر پر
و نه دل تو اینقدر خالی بودساز دلم یار می نوازد و می گرید
روزانه حداقل صد بار می سوزم
« شجاعت » كاش بهار و لیسان هیچ كس
ناگهانی برگشته و زمستان نمی شد
گؤنده ر بؤلوم لر: آذری شعر
ای نازنین سنین كیمی
شوخ گؤزلدن دویماق اولماز
آغزین شكر ، لبین بالدی
لبین كیمی قایماق اولماز
نئچه ماحالدا وار آدین
ده ییشدین آغزیمین دادین
دوروب یانیندا جلادین
دیزینه باش قویماق اولماز
مینا گردن ، بویوبسته
بیر سایه سال باشیم اوسته
یازیق « قاسیم » دوشدو خسته
دردی غمین سایماق اولماز
×××
پیدا نمی شود
ای نازنین مانند تو
از زیبای شوخ نمی شود شیر شد
دهانت شكر ، لبت عسل
خامه ای مانند لبت پیدا نمی شود
در چند محل اسمت هست
مزه دهانم را تغییر دادی
جلادت كنارت ایستاده
سر به زانویت نمی شود گذاشت
گردن همچو مینا ، قامت رعنا
سایه ات را بالای سرم بیانداز
بیچاره « قاسم » بیمار شد
درد و غمم را نمی شود شمرد
گؤنده ر بؤلوم لر: آذری شعر
كپنكلر گولدن گوله قونورلار
باهار گلیر پنجره نی باغلاما
بنوشه لر كردیمیزه دولورلار
بولاغ آخیر سن گؤزه لیم آغلاما
یئنه قالدی اوز قارالیق كؤموره
ظالیم شاختا ساراییندا گول بیتیر
ایلیق یئللر اسیر سزاق یئرینده
یاز چمنده آچیب چیچكدن چتیر
گول دردیمیز بوزا دؤنوب اریسین
خزان وورموش آرزی باغی گول آچسین
یاز گتیرسین یئنیلیگین نغمه سین
كؤنوللرده اومود دالی زوغ آتسین
گول اوچوشسون دوداق دوداق دردیمیز
سئوگی سئلی سارسین عومور یوللارین
كؤلگه لرده سارالماسین گولوموز
اسیر تورپاق دادین آلسین باهارین
×××
بهار می آید
پروانه ها از گلی بر گلی دیگر می نشینند
بهار می آید پنجره را نبند
باغچه مان پر از بنفشه می شود
جویبار جاریست ، زیبای من تو گریه نكن
باز روسیاهی به زغال می ماند
در كاخ یخبندان ظالم گل می روید
نسیم خنك به جای باد سرد می وزد
بهار درون چمنها از گل چتر می سازد
بخند نا دردهایمان به یخ تبدیل شده ، ذوب شوند
باغ خزان زده آرزو چون گل بشكفد
بهار نغمه تازگی را بیاورد
شاخه امید در دلها جوانه زند
بخند تا دردهایمان لب به لب بپرد
سیل عشق راههای امید را فرا گیرد
گلهایمان در زیر سایه زرد نشود
خاك اسیر طعم بهار را بچشد
گؤنده ر بؤلوم لر: آذری شعر
رحم ائت
ای چرخ منیم آه شررباریما رحم ائت
هجرانه یانان سینه افكاریما رحم ائت
صبحه كیمی انجم سایارام فكر رخوندا
هجران گئجه سی دیده خونباریما رحم ائت
غربت المی ، یار فراقی ، منی آلدی
غربتده قالان جان گرفتاریما رحم ائت
تنها قالیبان ، بی كس اولوب ، یاردان آیری
بی كس لیغیما ، حسرت بسیاریما رحم ائت
اشك ایله ائدیب هر طرفه سیل روانه
چون ابرصفت چشم گهر باریمه رحم ائت
هجران رخ یار ، منی سالدی آیاقدان
یئتیر منی او مونس غمخواریما رحم ائت
یوز زحمتیله خاموش اولوب بو دل ویران
حیران فغان ائتمه ، بو دل زاریما رحم ائت
×××
رحم كن
ای چرخ به آه شرربار من رحم كن
به سینه سوخته از هجران من رحم كن
با فكر رخت تا صبح ستاره ها را می شمارم
در شب هجران به دیده خونبارم رحم كن
درد غربت ، فراق یار ، مرا گرفت
به جان گرفتار در غربتم رحم كن
تنها مانده ، بی كس شده ، از ایر جدا شده
به بی كسیم ، به حسرت فراوانم رحم كن
با اشك خود به هر طرف سیل روان كرده
به چشم گهربار همچون ابرم رحم كن
هجران رخ یار ، مرا از پا انداخت
مرا به آن مونس غمخوارم برسان و رحم كن
با صد زحمت این دل ویران خاموش شده
حیران فغان نكن ، به دل زارم رحم كن
گؤنده ر بؤلوم لر: آذری شعر
آپارین منی دورنالار
اوچون ، اوچون دسته دسته
قولاق آسین سیز بو دوستا
الین قانادیزین اوسته
آپارین منی دورنالار
دؤزومومو ایللر آلیب
باغلاریم خزل له دولوب
نه زاماندیر سینه م اولوب
حسرت وطنی دورنالار
آمان اوردا نیگاراندیر
دئمه یین كی ، یول دوماندیر
سایا سالمایین آماندیر
دومانی چنی دورنالار
چینارلاریم اییلمه ییب
خیرمنیم وار دؤیولمه ییب
آپارین سیز وطن دئییب
دیل دیل اؤتنی دورنالار
آپارین منی دورنالار
ببرید مرا درناها
پرواز كنید ، پرواز كنید ، دسته دسته
به این دوست گوش كند
روی بالتان بگیرید
مرا ببرید درناها
سالها ، صبرم را گرفته اند
باغهایم خزان شده اند
سالهاست كه سینه ام شده
وطن حسرت ، درناها
اما آتجا نگران است
نگوئید كه راه مه آلود است
زنهار به حساب نیاورید
مه و غبار را درناها
چنارهایم خم نشده اند
خرمنمهایم چیده و آماده نشده اند
ببرید شما و وطن بگوئید
زبان به زبان خواننده را درناها
مرا ببرید درناها
گؤنده ر بؤلوم لر: آذری شعر
اوتایدا یاریم قالیب
دیندیرمه یین قان آغلییار گؤزلریم
گوجدن دوشوب طاقت سیزدیر دیزلریم
قولاغیندان هله گئتمیر سؤزلرین
اوتایدا یاریم قالیب ، یازیم باهاریم قالیب
اؤلدورور بو درد منی ، بیر گول جوالیم قالیب
عاشیق اولموشدوم او گول جمالینا
گؤره سن اودا سالیرمی یادینا
سون نفسده دئیین چاتسین دادیما
اوتایدا یاریم قالیب ، یازیم باهاریم قالیب
اؤلدورور بودرد منی ، بیر گول جمالیم قالیب
آی « زلفیه » سورما منینم حالیمی
فلك قیردی داماریمی قولومو
قدر كه سدی یارا گئدن یولومو
اوتایدا یاریم قالیب ، یازیم باهاریم قالیب
اؤلدورور بو درد منی ، بیر گول جمالیم قالیب
...
با من حرف نزنید كه چشمانم خون می گریند
كه زانوهایم از توان افتاده و بی تاب شده اند
سخنانش از گوشم نمی روند
در آن سوی یارم مانده ، فصل بهارم مانده
این درد مرا می كشد ، یك یار گل جمالم مانده
عاشق جمال گلش شده بودم
آیا او هم مرا به خاطر می آورد ؟
در نفسهای آخر بگوئید به فریادم برسد
در آن سوی یارم مانده ، فصل بهارم مانده
این درد مرا می كشد ، یك یار گل جمالم مانده
ای زلفیه حالم را نپرس
فلك رگ و بازویم را شكست
سرنوشت راه زسیدن یارم را بست
در آن سوی یارم مانده ، فصل بهارم مانده
این درد مرا می كشد ، یك یار گل جمالم مانده
گؤنده ر بؤلوم لر: آذری شعر
ساچلارینا بنزتمیشم گئجه می
گل اوزاق گزمه یانیما سئوگیلیم
دوداغیندا ایتیرمیشم سؤزومو
گولوشونله جانیمی آل سئوگیلیم
...
سن او تایدا من بو تایدا آرالی
كؤنلوم درد الیندن اولوب یارالی
یانیما گل آذربایجان مارالی
گولوشونله جانیمی آل سئوگیلیم
كؤنلومده بو حسرت منه درد اولور
اوره ییمدن آخیب گؤزومه دولور
وئردییین گوللرین الیمده سولور
گولوشونله جانیمی آل سئوگیلیم
سن منیم چون یازیلمامیش بیر شعیر
سطیرلر دینله نیر سطیرلر دئییر
بو كلمه لر ماهنی كؤینه یی گئییر
گولوشونله جانیمی آل سئوگیلیم
بابكین شعرینده غم وار كدر وار
ووصالا چاتماغا مین بیر تهر وار
هر گئجه سونوندا یقین سحر وار
گولوشونله جانیمی آل سئوگیلیم
×××
شبم را به گیسویت تشبیه كردم
دور نرو بیا پیشم سوگلیم
در لبهایت حرفم را گم كرده ام
با خنده ات جانم را بگیر سوگلیم
تو آن طرف من این طرف جدا ازهم
دلم از درد زخمی شده
بیا پیشم زیبای آذربایجان
با خنده ات جانم را بگیر سوگلیم
این حسرت در دلم درد شده
از دلم جاری و در چشمانم پر شده
گلهائی كه دادی در دستم پژمرده
با خنده ات جانم را بگیر سوگلیم
تو برایم شعر نانوشته ای
سطور به زبان آمده سطور می گویند
این كلمه ها لباس ترانه می پوشند
با خنده ات جانم را بگیر سوگلیم
در شعر « بابك » غم و كدر است
برای رسیدن به وصال هزار و یك راه است
در پی هر شب به یقین صبحی است
با خنده ات جانم را بگیر سوگلیم
گؤنده ر بؤلوم لر: آذری شعر
یازیلاممیش شعریم / نبی محرمی
یازیلمامیش شعیریم آ..ه واراق واراق توكولور
قارانلوق اوجوما بوردا قوجاق قوجاق توكولور
پاییز نه چولقالاییب دی بیزیم بو باغ برنی
یازین یاشیل ساچی ایندی داراق داراق توكولور
دونن گونش گوزونه باغلانیبدی پنجره لر
بویونده مورگی گوزوندن اویاق اویاق توكولور
بو باش سیز ائللره قوشقو سیزیلتیسین قوشارام
اورك دنیزدی گوزومدن بولاق بولاق توكولور
سیزین ده آی قارا یئل لر سینیدی كاش قانادیز
بیزیم بوباغچادا شنلیك بوداق بوداق توكولور
بو تورپاقا نه گلیبدی هایاندادی ییه سی
باش آچمامیش زمی بوردا اوراق اوراق توكولور
بو توستولو گئجه لرده گرگ اولام آلیشیق
قیزیل آلوودی ایچیمدن اوجاق اوجاق توكولور
گرگدی جنگی كوراوغلو قوپوزلارا كوك اولا
كی قورتولوش پیالامدان آراق آراق توكولور
اوقدر قوشقو ایچیمدن دئیلمه میش قالدی
یازیلمامیش شعیریم آ...ه واراق واراق توكولور
...
شعر ننوشته ام آه... ورق ورق می ریزد
در كف دست تیره ام اینجا بغل بغل می ریزد
پائیزدر برگرفته اطراف باغ ما را
گیسوی سبز بهار شانه شانه می ریزد
دیروز پنجره ها به روی خورشید بسته شد
امروز نیز از چشم خواب ، بیدار بیدار می ریزد
به این ایلهای بی سرپرست ناله از هراس می سرایم
دلم دریاست و از چشمم چشمه چشمه می ریزد
ای بادهای سیاه كاش پر شما نیز می شكست
در این باغچه ما شادی شاخه شاخه می ریزد
چه بر سر این خاك آمده ، صاحبش كجاست ؟
زمین سر باز نكرده اینجا ، داس داس می ریزد
می بایست در ایت شبهای دود اندود شعله ور می شدم
آتشی طلائیست درونم ، اجاق اجاق می ریزد
می بایست كوراوغلوی جنگجو در قوپوزها كوك شود
كه نجات از پیاله ام قطره قطره می ریزد
بقدری نگرانی و هراس در دلم ناگفته مانده كه
شعر ننوشته ام آه... ورق ورق می ریزد
گؤنده ر بؤلوم لر: آذری شعر
شفای وصل قدرین ، هجردن بیمار اولاندان سور
زلال ذوق شوقون ، تشنه دیدار اولاندان سور
لبین سرین گلیب گفتاره ، من دن اؤزگه دن سورما
بو پنهان نكته نی بیر واقف اسرار اولاندان سور
گؤزو یاشلی لارین حالین ، نه بیلسین مردم غافل ؟
كواكب سرینی ، شب تا سحر بیدار اولاندان سور
خبرسیز اولما فتان گؤزلرین قیدین چكن لردن
خبرسیز مست لر بیدادینی ، هشیار اولاندان سور
غمین دن شمع تك یاندیم ، صبادان سورما احوالیم
بو احوالی شب هجران ، منیم له یار اولاندان سور
خراب جام عشقم ، نرگس مستین بیلیر حالیم
خرابات اهلینین احوالینی ، خمار اولاندان سور
محبت لذتین دن بی خبر دیر زاهد غافل
فضولی ، عشق ذوقون ، ذوق عشقی وار اولان دان سور
...
قدر شفای وصل را ، از كسی كه هجر بیمارش كرده بپرس
زلال ذوق و شوق را ، از تشنه دیدار بپرس
سر لبت را به سخن آمده ، از من و غیر نپرس
این نكته پنهان را از واقف اسرار بپرس
مردم غافل از حال چشمان گریان چه می داند ؟
اسرار كواكب را از شب زنده داران بپرس
از كسانی كه از قید چشمان فتنه گر رها شدند بی خبر نمان
بیداد مستهای بیخبر را از هشیاران بپرس
از غمت مانند شمع سوختم از صبا حالم را نپرس
احوال این شب هجران را ، از كسی كه یارم شده بپرس
خراب جام عشقم ، نرگس مستت حالم را می داند
احوال خراباتیان را از خمار بپرس
زاهد غافل از لذت محبت بی خبر است
فضولی ذوق عشق را از كسی كه ذوق عشق دارد بپرس
گؤنده ر بؤلوم لر: آذری شعر
یارین رهئ عشقینده كونول قان اولا، خوشدور
هیجرینده گوزوم هر گئجه گیریان اولا، خوشدور
من كی، بو قارا گوزلولر عشقینده اسیرم
سینم هدفئ- ناوكئ- مژگان اولا خوشدور
سن عصریمیزین ایندی زولئیخاسی سان، ای گول!
عاشیق سنه مین یوسفی كنعان اولا، خوشدور
ییغما باشینا، ناز ایله بیر شانه چك هردن
كونلوم كیمی، زولفونده پریشان اولا، خوشدور
گل سینه نی گوستر منه هر صبح زمانی
گول بولبول اوچون چاكئ گریبان اولا، خوشدور
رخسارین اودو كونلومو یاخدیقجا سئویننم
پروانه اوچون شعله یئ سوزان اولا، خوشدور
جانان نه جفا ائیلسه، واحید یئنه صبر ائت
عشق اهلی اسیری غم جانان اولا، خوشدور
×××
خوش است
در راه عشق اگر دل خون شود ، خوش است
اگر در فراقش هر شب چشمانم گریان شود ، خوش است
من كه اسیر عشق این سیه چشمانم
اگر ناوك مژگانش سینه ام را هدف گیرد ، خوش است
ای گل ، تو اكنون زلیخای عصر مائی
اگر هزار یوسف كنعان عاشق تو شوند ، خوش است
دور سرت جمع نكن ، گاه گداری پریشان كن
دلم را ، كه اگر در سر زلفت پریشان شود ، خوش است
بیا و سینه ات را هر صبح نشانم بده
اگر بلبل برای گل گریبانش را چاك كند ، خوش است
اگر آتش رخسارت دلم را به آتش بكشد خوشحال می شوم
اگر به خاطر پروانه شعله سوزانی شود ، خوش است
جانان هر چه جفا كند ای واحد صبر كن
اگر اهل عشق اسیر غم جانان شود ، خوش است
گؤنده ر بؤلوم لر: آذری شعر
اسسون وارسا ای غافل
آلدانما غیل زنهار سن مالا
شول نسنه یه كه سن قویوب
گئدرسن اول گئرو قالا
سن زحمتینی گوره سن
دوره سن دونیا مالینی
آنلار قالیرلار خرج ائدوپ
آنمیالارزهی بلا
سنی اونودور دوستلارین
اوغلون قیزین عورتلرین
اول مالینی اوله شلر
حساب ائدیب قیلدان قیلا
قیلمایالار سنه وفا
بونلار بای اولار سن گدا
سنسن ایچین وئرمه یه لر
بیر پارا ائتمك یوقسولا
بیر دملیغه آغلاشالار
آندان واروپ باغلاشالار
سنی چوقورا گوموشوب
تئز دونه لر گوله گوله
اول كیم گئدر اوزاق یولا
گرك آزیق آلا بیله
آلمازوسا یولدا قالا
ارمیه هرگز منزله
وئردی سنه مالی چلب
تا خیره قیلاسان سبب
خیر ائیله ده قیل حق طلب
وئرمه دن اول مالین یئله
***
ای غافل اگر لرزش داشته باشی
فریب مال دنیا را نخور
به این عمل ( رفتار ) پایان بده
تو خواهی رفت و بقیه عقب خواهند ماند
تو زحمت خویش را خواهی كشید
و مال دنیا را جمع خواهی كرد
آنها كه می فهمند آن را خرج می كنند
آنان كه نمی فهمند در بلایی بزرگ خواهند افتاد
تو را دوستانت فراموش می كنند
پسران ، دختران و زن و نزدیكانت
و به مال تو فكر می كنند
و آن را ذره ذره حساب می كنند
به تو وفادار نباشند
گویی كه آنها سرورند و تو گدا
و به خاطر تو هیچ چیزی نبخشند
حتی یك تكه نان به یك فقیر
یك لحظه كوتاه گریه می كنند
بعد آماده مسابقه شوند
تو را در خاك بپوشانند
و زود با خنده باز گردند
هر كسی كه به راه طولانی می رود
باید توشه راه داشته باشد
اگر نداشته باشد در راه خواهد ماند
هرگز به منزل نخواهد رسید
ای چلب ( شاگرد مولوی ) اگر مال را به تو داده است
كارهایی را كه باید انجام دهی ، به تاخیر میانداز
به كارهای خیر هم اقدام كن
قبل از اینكه مالت را به باد بدهی
گؤنده ر بؤلوم لر: آذری شعر