دویموری چرخ فلك جور و جفادان چوخ شوكور
چكمیر ال مدتدی بیز بختی قارادن چوخ شوكور
الده توتموش بیر تیكه شور زیغ چؤره ك ظالیم فلك
قارشیلیق بیر یكه جان ایستیر گدادان چوخ شوكور
گون به گون آرتیر دیله نچی كوچه و بازارده
فوت اولور هر گون بیری قحط و غلادن چوخ شوكور
قئیقاناغی ، آشی ، سوتداشی ، لاواش ، كوفته نی
میل ائدیر دولتلیلر ، قورخور خدادن چوخ شوكور
هر مصیبت گلدی چكدیم جانیما .. كیمی
چیوریدیم غم غصه دندویدوم بلادن چوخ شوكور
قندیله چای ماتمینده آغلادوم دورت ایل تمام
گؤزلریم بی نور اولوب دوشدی ضیادن چوخ شوكور
ایندی ده نفتین عزاسین ساخلاماق لازیم گلیر
فارغ اولمور باشیمیز یبر گون عزادان چوخ شوكور
گاز ترقی ائتدی بوش قالدی فقیرین لامپاسی
بیر بو قالمیشدی اودا گئشدی قضادان چوخ شوكور
بو گئجه رویادا گؤردوم گون چیخیب بایرام اولوب
لوتلره پالتار یاغیر عرش علادن چوخ شوكور
ایلده بیر لو او یئییردی بینوا یوخسول پیلوو
اودا كوچ ائتدی بو ایل دار فنادن چوخ شوكور
قاضی الحاجاته یالوارسین گرك محتاج اولان
آز دگیل رحمی خدانون اغنیادن چوخ شوكور
چوخ دعالار ائیله دوخ او خالقین درگاهینه
اولمادی بیر منفعت حاصل دعادان چوخ شوكور
یولیله تعظیم ائدیب عرض ائیله دیم احوالیمی
سخت گؤردوم قلبینی شمر دغادن چوخ شوكور
آز قالیر دعوا بوگون دؤرد یاشینا قویسون قدم
بیر خبر یوخدور هله صلح و صفادن چوخ شوكور
معجزون احوالی چوخ سازدیر دئییرلر ، اصلی وار
جیبلری مملوو دور سیم و طلادن چوخ شوكور
شكر خدا
چرح فلك از ستمش سیر نمی شود ، شكر خدا
مدتی است كه دست از سر ما بخت برگشته ها برنمی دارد ، شكر خدا
فلك بیر رحم نات گلی شوری در دست گرفته
در مقابلش از مت گدایان حان می خواهد ، شكر خدا
روز به روز گدا در كوچه و بازار زیاد می شود
هر روز یكی از فقر و قحطی می میرد ، شكر خدا
خاگینه ، آش و شیربرنج ، نان لواش و كوفته را
ثروتمندان می خورند و از خدا نمی ترسند ، شكر خدا
هر مصیبتی كه بر سرم آمد كشیدم ... مثل
غم و غصه كشیدم و از بلا نجات یافتم ، شكر خدا
در ماتم چای و قند چهار سال تمام گریستم
چشمانم كم نور شد و از دید افتاد ، شكر خدا
حالا هم لازم است كه در عزای نفت بگریم
سرمان یك روز هم از عزا غافل نیست ، شكر خدا
گاز پیشرفت كرد و چراغ گردسوز فقیر خالی ماند
همینمون مانده بود این هم به سرمان آمد ، شكر خدا
امشب به خواب دیدم كه آفتاب درآمده و روز شده
بر برهنه ها از عرش آسمان لباس می بارد ، شكر خدا
فقیر بینوا سالی یك بار پلو می خورد
آن هم امسال دار فانی را وداع گفت ، شكر خدا
محتاج باید به قاضی التماس كند
رحم خدا كمتر از اغنیا نیشت ، شكر خدا
به درگاه آن خدا خیلی دعاها كردیم
فایده ای از دعاها حاصل مشد ، شكر خدا
با پول به درگاهش رفته و عرض حال گفتم
دلش را سخت تر از شمر دیدم ، شكر خدا
كم مانده كه جنگ پا به چهارسالگی بگذارد
هنوز خبری از صلح و صفا نیست ، شكر خدا
می گویند حال معجز خیلی خوب است حقیقت دارد
حیب هایش پر است از سیم و زر ، شكر خدا
گؤنده ر بؤلوم لر: آذری شعر
یاندیریب یاخدی منی / سوزاند و خاكسترم كرد
داغ – داشا چاخدی منی / به سنگ و كوهم زد
مرد بیلیب آرخالاندیم / مردش پنداشتم و به او پناه بردم
نامرددیر ییخدی منی / نامرد است و به زمینم زد
داغلار داغلادی منی / كوهها داغم كردند
زولفون باغلادی منی / زلفانت بندم كردند
نامردین بلاسیندان / از بلایی كه نامرد گرفتارم كرد
ائللر آغلادی منی / ایل و طایفه به حالم گریست
*
داغلار باتیبدی قارا / كوهها پر برف شده
اووچو دوشوبدو دارا / شكارچی به سختی افتاده
اوزووه گولن دوستون / دوستی كه در رویت می خندد
قاییت بیر قلبین آرا / برگرئد و آنچه در دلش می گذرد ببین
*
داغ باشین چن آلارمی؟ / بالای كوه را مه می گیرد؟
آلسا كؤلگه سالارمی ؟ / بگیرد سایه می اندازد؟
بیر مظلومون قیصاصی / مگر قصاص مظلوم
بیر نامردده قالارمی ؟ / دامن نامرد را نمی گیرد؟
*
عزیزینم دوست آشی / عزیز من آش دوست
دوست چؤره یی دوست آشی / نان دوست و آش دوست
دشمنین گول له سیندن / از گلوله دشمن هم
یامان اولار دوست داشی / سخت تر است ضربه دوست
*
عزیزیم آتار منی / عزیزم رهایم می كند
هر درده قاتار منی / به هر دردی گرفتارم می كند
نامرد گلیب مرد اولماز/ نامرد مرد نمی شود
دوسلوقدا ساتار منی / در دوستی هم مرا می فروشد
*
عزیزیم داغا گلیر / عزیزم به كوه می آید
بولبوللر باغا گلیر / بلبل به باغ می آید
نامردین قایداسی دیر/ این رسم نامرد است
جان وئرن چاغا گلیر / در لحظه جان دادن می آید
*
عزیزیم دالداسینا / عزیزیم در پناهش
غونچه گول دالداسینا / در پناه غنچه گل
نامرد ائله نامرددیر / نامرد ، نامرداست
اؤزو نه ، دالداسی نه / چه رودررویش باشی و چه در پناهش
*
عزیزینم آی باتدی / عزیزم ماه غروب كرد
اولدوز باتدی آی باتدی/ ستاره و ماه غروب كرد
یاریم بی وفا چیخدی / یار من بی وفا شد
منی اغیارا ساتدی / مرا به اغیار فروخت
*
یا ربیم درده منی / یارب به این درد مرا
سالما بو درده منی / گرفتار نكن به این مرا
نامرده محتاج ائتمه / محتاج نامردم نكن
كس قربان مرده منی / قربان مرد كن مرا
*
باغیندا وار آلچالار / در باغشان گوجه هاست
یاشیل چالار ، آل چالار/ بنگشان مایل به سبز و قرمز
آغلاما دلی كؤنلوم / دل دیوانه ام گریه نكن
دشمن گؤروب ال چالار / دشمن می بیند و از شادی كف می زند
*
سن منی كول ائیله دین / تو خاكسترم كردی
دردیمی بول ائیله دین / دردم را زیاد كردی
داغیتدین ائل – طایفامی / قوم و خویشم را پراكندی
دشمنه قول ائیله دین / برده ی دشمنم كردی
*
عزیزیم آیران سیزا / عزیزم به آنكه دوغ ندارد
آیران وئر آیران سیزا / دوغ بده به آنكه دوغ ندارد
ظلم ائوی اباد اولماز / خانه ظلم آباد نمی شود
قالماز بو دووران سیزه / این دور به شما نیز نمی ماند
گؤنده ر بؤلوم لر: آذری شعر
دئییرلر قیزلارین گؤزو آج اولار
آتا وئردیغی پای باشا تاج اولار
آتا اوجاغینا گئتدیغی زامان
غنیمت بیلیرم بیر ایچیم سویو
غنیمت بیلیرم بیر ایچیم پایی
قووشار كؤنلومون هارایی هایی
آتا اوجاغینا گئتدیغیم زامان
آنام قوجاقلییار باغی باغچانی
دولدورار خورجونو ییغار بوخچانی
سوروشماز آ بالا به سنین هدیه ن هانی؟
آتا اوجاغینا گئتدیغیم زامان
ائویم سارای اولسا خانمان اولسا
پولوم خزل اولسا سیل سامان اولسا
قوپاریب گتیررم بیر گومان اولسا
آتا اوجاغینا گئتدیغیم زامان
تویوق یومورتدویار پیشیك ده گوله ر
ایت ده ناز ائیله یهر كئشیك ده گوله ر
آی قاپی دا باجا دا ائشیك ده گوله ر
آتا اوجاغینا گئتدیغیم زامان
نه قاتیق قویارام نه سود قویارام
نه تیكه قویارام نه ات قویارام
آتامی آنامی لاپ مات قویارام
آتا اوجاغینا گئتدیغیم زامان
یاناغیم آل لانار اوزوم ده دویماز
شعریم ده نغمه م ده سؤزوم ده دویماز
آی « نازیله » نئینیم گؤزوم ده دویماز
آتا اوجاغینا گئتدیغیم زامان
خانه پدری
می گویند چشم دخترها سیر نمی شود
هدیه پدر تاج سر دختر می شود
زمانی كه به خانه پدری می روم
غنیمت می دانم یك قطره آب را
غنیمت می دانم یك تكه نان را
شادی و هلهله دلم به هم می پیوندد
زمانی كه به خانه پدری می روم
مادرم بهترین های باغ را جمع می كند
خورجین و بقچه ام را پر می كند
هیچ نمی پرسد فرزندم هدیه تو كو ؟
زمانی كه به خانه پدری می روم
خانه ام اگر كاخ و ویلا باشد
پولم مثل سیل و برگ خزان باشد
یك شاهی هم باشد می گیرم
زمانی كه به خانه پدری می روم
مرغ تخم می گذارد ، گربه هم شاد می شود
سگ ناز می كند ، كشیك هم شاد می شود
در و دیوار و اندرون و بیرون شاد می شود
زمانی كه به خانه پدری می روم
نه ماست ، نه شیر را می گذارم كه بماند
نه لقمه نه گوشت را می گذارم كه بماند
پدر و مادرم را مبهوت می كنم
زمانی كه به خانه پدری می روم
گونه ام از شادی سرخ می شود و سیر نمی شود
شعر و نغمه و سخنم سیر نمی شود
ای « نازیله » چه كنم چشم و دلم سیر نمی شود
زمانی كه به خانه پدری می روم
گؤنده ر بؤلوم لر: آذری شعر