نقدری پالتاریم وار یای دا ساتدیم
خدایا قیشدا عریان نئیلییم من
فلك آلدی اله تیر و كمانی
نشانه ائیله دی من بینوانی
یئتیشدی شیعه لر كرسی زمانی
نه یاسدیق وار نه یورقان نئیلییم من
عزا چوخ ساخلادیز آل عبایه
بیرآز دا آغلیون من بینوایه
چؤرك وای ناله سی چیخدی سمایه
اوشاقلار آجدی یارب نئیلییم من
ناهار واختی گئچر قارنوم قیریلدیر
اوشاقلار سس سسه وئرمیش زیریلدیر
گؤزوم یاشی گئجه گوندوز شیریلدیر
توكندی صبروسامان نئینییم من
قحط لوق وارلی نین گلمیر غمینه
خداوندا یاغیش گؤنده ر زمینه
ترحم ائیله بو عبد كمینه
ذخیرم یوخ ، زمستان نئیلییم من
نشسته در سر پیش بخاری
غنی میل ائیلییر شام و ناهاری
كسیلدی یوخسولون صبر و قراری
بو قدری غصه ، بیر جان نئیلییم من
فقیرم نه ناهاریم وار نه شامیم
داها غم چكمه یه یوخدور دوامیم
بودور درگاهیوه آخیر كلامیم
پریشانم پریشان نئیلییم من
ساتیلدی فرش و ظرفیم جمله مالیم
ائوی قیزدیرماغا یوخدور ذغالیم
سویوخدان تیتریری اهل و عیالیم
قیشا یا حی سبحان نئیلییم من
غنی لر گوسفند آلمیش قیشینا
قوغورما ائیله سین چكسین دیشینه
یانیر جانیم فقیرین آتشینه
سو سه پمیر بیر مسلمان نئینییم من
رضا اولدوم یاوان بیر پارچا نانه
اونودا چوخ گؤرور ظالم زمانه
وئریر بوغدانی اهل صوفیانه
بش اون بی دین و ایمان نئینییم من
اسیر محنتم حالیم یاماندیر
گئجه گوندوز ایشیم آه و فغاندیر
سویوخدان تیتریرم قاردی بوراندیر
نه چاییم وار نه قلیان نئینییم من

زمستان آمد یاران چه كنم من
پریشانم پریشان چه كنم من
سی ماه در بستر راحت خوابیدم
داروی تلخ را بر شكم ریختم
لباسهایم را در زمستان فروختم
خدایا در این زمستان لخت و عریان چه كنم من
فلك تیر و كمان به دست گرفت
من بینوا را نشانه گرفت
ای شیعیان زمان كرسی رسیده
نه متكا هست و نه لحاف چه كنم من
برای آل عبا زیاد عزا گرفتید
كمی هم به حال من بینوا بگریید
تاله نان به هوا برخاست
بچه هایم گرسنه اند یاران ، چه كنم من
وقت ناهار می گذرد و شكمم قارقور می كند
بچه همصدا شده می گریند
اشك چشمانم شب و روز جاری است
صبر و فرارم تمام شد ، چه كنم من
دارا غمی از قحطی ندارد
خدایا بر زمین بارانی بفرست
براین بنده ی كوچكت رحمی كن
برای زمستان توشه ای ندارم چه كنم من
نشسته كنار بخاری گرم
دارا ، شام و ناهار میل می كند
صیر و قرار بینوا تمام شد
این همه غم و یك تن چه كمك من
فقیرم نه ناهار نه شام دارم
دگر بر درد و غم نیست طاقتم
كلان آخرم بر درگاهت همین است
پریشانم پریشان چه كنم من
ظرف و فرش و كلیه اموالم به فروش رفت
برای گرم كردن خانه ذغالی ندارم
اهل و عیالم از سرما می لرزند
یا حی رحمان در این زمستان چه كنم من
غنی ها برای زمستانشان گوسفند خریده اند
كه سرخ كرده و به دندان بكشند
جانم بر آتش فقرا می سوزد
یك مسلمانی نیست كه آبی بپاشد چه كنم من
به بكه نانی خالی راضی شدم
زمانه بی رحم آن را نیز زیادی می بیند
گندم را به اهالی صوفیان می دهد
به پنج شش بی دین و ایمان چه كنم من
اسیر محنتم حالم خراب است
شب و روز كار من آه و فغان است
از سرما می لرزم برف و بوران است
نه چائی و نه قلیان چه كنم من